Vanmiddag na de laatste buien stapte ik op mijn fiets om de lente op te gaan zoeken. Vastbesloten om pa op zijn sterfdag mee te nemen op een mooie fietstocht. Dus fietste ik langs de begraafplaats en riep bij de poort, he pa!! ga je mee??
Ik heb mezelf beloofd dat ik daar NIET meer hoef te zijn en gelukkig wordt dat gerespecteerd en ook gewaardeerd.
En zo gingen we dus op pad!.
De wind was koud, waterkoud, zeker nog net na de laatste bui. Maar ik was warm ingepakt en stopte mijn kin nog even extra achter mijn sjaal die 3 dubbel om mijn nek zat. Behaaglijk warm dus in mijn kraag fietste ik richting Asteria, Op weg naar de Maria kapel waar we de uitvaart hielden. Daar wilde ik als eerste een kaarsje op gaan steken…… samen met pa. En zoals Olga me al gezegd had was de deur open en kon ik zo naar binnen. En daar stonden we dan voor moeder Maria met een brandend kaarsje 
. En Maria vertelde me….. Natuurlijk is het fijn als je pa de ontluikende natuur laat zien….. vanuit je dochter – vader gevoel…… dus laten we er een familie dag van maken….. en zoeken we dus familie op.Familie in spirit. Tranen rolde over mijn wangen, want ik begreep wat ze bedoelde… Op de achtergrond voelde ik mijn oma, die altijd zorgt voor de familie, oma verhaar. En aan de andere kant zag ik mijn andere gids, grootvader van pa, ik weet niet eens of hij hem bij leven heeft gekend…. maarrrrr IK ken hem dus in spirit. En ze gingen met me mee, allemaal!!! Niet alleen mijn gidsen oma, overgroot opa, en pa, maar ook mijn eigen kinderzieltjes, en nog vele anderen die ik in aanwezigheid wel voelde……
En na wat mooie foto’s in en rondom de Maria kapel fietste ik dus naar de St Jozef kapel in Smakt, ook echt een kapelletje van pa.. van moeder Maria naar vader Josef. En ook daar ging ik binnen en brandde een kaarsje, een kleine rode deze keer. BLOEDrood in zijn omhulsel en blank wit was het kaarsvet. Om de bloedband en de witte kern te benadrukken…..
Ik fietste naar het Anna terrein in Venray, op zoek naar Anna, moeder van Maria….. maar al wat ik vond was een prachtig gebied nog niet niet ontluikend in lente en de deuren van de Anna kapel gesloten. De deuren dus DICHT.
Moet ik hier stoppen dacht ik? Is de tocht voor vandaag al klaar???
Dus ik fietste en fietste, jaja op eigen kracht……. en zag opnieuw weer de lente toen ik het Anna terrein verliet 
En opeens schoot het me te binnen …… dat kapelletje, OHHH Pa, ik ga je dat kapelletje nog ff laten zien!!!
En ik fietste door naar de groenteboer tussen Brukske en Landweert, waar de kapel van Anna staat. Daar kun je geen kaarsjes branden, en dus nam ik daar in gedacht afscheid van een mooie dag samen met familie. Net als dat Anna haar familie koesterde, zo koester ik ook de mijne, door alle tijden heen, Mijn aardse familie, mijn zielen familie, en dat wat daar weer achter zit…… die witte kern van licht.
Dag dag pa….. het was een mooie middag, tot een volgende keer
