Ik ben er weer doorheen voor deze ronde. De vierde keer nu in 2 jaar tijd dat ik DIEP moest gaan door een combinatie van hormoondisbalans, schildklier pieken en flashbacks en herbelevingen.
De eerste keer zocht ik een vrachtwagen op en werd gered door de muziek van The Wanderer. De 2e keer dacht ik erover een vrachtwagen op te zoeken maar zocht in plaats daarvan hulp. Leerde veel van, voor en over mezelf en hoe ik de grip kon houden op mijn leven en niet bedolven hoef te raken onder angst en te verdrinken in herinneringen. En misschien is DAT dan ook meteen wel de reden dat ik niet gevangen werd door Covid-19 angst. De derde keer leerde ik dat ik weer volledig op mezelf mocht vertrouwen om zo aan het leven vast te blijven houden. Ik kon mijn eigen reddingsboei weer zijn in woelig water. Ik durfde zelfs nieuwe gebieden te onderzoeken voor mezelf. En toen was daar de 4e golf vorige week donderdag. Ach ja….. zo heeft iedereen zijn eigen soorten van golven he 😉 En deze keer wist ik me staande te houden, zonder twijfel, met de nodige traantjes, ja…. Tuurlijk!! Maar met een rotsvast vertrouwen in mezelf ( en de ruggensteun van een wel heeel bijzondere vriendin ook deze laatste paar dagen, <3 Dank je wel voor jou ZIJN Vivienne)
En dus heb ik ze verdiend deze prachtige oesters. Ik ga ze lekker gratineren met een bruisend sausje van bubbels en room en het ziltige nat. En de bubbels die over blijven passen er natuurlijk prima bij om dit gerechtje te vergezellen.
Sante!!! OP Me, Myself & I <3 Een toost op het leven <3
