Ik ben t Limburgse land weer even ontvlucht en geniet op mijn nieuw ontdekte plekje aan t strand van zon, zee en n zilt briesje. Met muziek in mijn oren kom ik weer helemaal tot rust en bij mezelf. Het was weer n mega intense week waarin weer vele stappen zijn gezet. En in de hervonden rust van het moment laat ik alle recente ontwikkelingen nog eens de revue passeren. De scheiding, de verhuizing jaja aftellen!! Nog 9 nachtjes slapen….. #grijnzzz Ik mijmer nog even na over dat verhaal van mijn zilverblauwe zielen dat verteld mag worden maar voorlopig niet in boekvorm hoeft. En terwijl ik lui en onderuitgezakt op mijn strandbank lig met het zonnetje warm in mijn rug en voor me de zee met aanrollen golven voel ik hoe mijn interne hitte die toch al ERG hoog is explosief stijgt. Opvliegers? Hormonen? Ik heb gisteren nog n acupunctuur behandeling gehad. Ik glimlach in stilte want ik weet natuurlijk heeeel goed waar die golf aan warmte vandaan komt die me even overspoelde. Want in t rijtje aan gedachte, mijmeringen en hersenspinsels kwam ook mijn verliefdheid voorbij. Ja… je leest t goed. Mijn verliefdheid…. Waar ik al maanden mee worstel dus en tegen vecht, van fase naar fase verschuif ik. Boosheid op mezelf dat ik t überhaupt voel en niet wil. Ontkenning, ik zoek naar logische andere verklaringen dat het geen verliefdheid is maar iets anders….. om vervolgens dat gevoel wat ik echt wel ken van “vroeger “ voorzichtig af te tasten, te onderzoeken en doorvoelen. Heel voorzichtig sta ik mezelf toe me onder te dompelen in dat gevoel zonder het gevoel te hebben dat ik er in verdrink. Ik voel de fladderende vlinders in mijn buik kietelen aan de randen van mijn hart ook. Mijn ziel vult zich met heel veel blauw en zilver…. Ja logisch….. en iedere dag accepteer ik n beetje meer dat dit hernieuwde gevoel er mag zijn. En nee ik HOEF er niets mee, maar het mag er zijn om in mezelf te omarmen. Het hoort bij mijn nieuwe levenspad en keuzes. Ik geniet er nu ook echt van als ik hem zie en gewoon aan kan kijken, geen neergeslagen ogen meer die zijn blik ontwijken. Gewoon te kunnen genieten van zijn mooie lach. En daar ook van nagenieten als ik er aan terugdenk zoals nu aan t strand. Ja…. Het mag er zijn en ja ik mag daar in stilte van genieten en tegelijk hoef ik er niets meer mee dan het gewoonweg te laten zijn……. Mijn dromen lopen daar weer een paar stappen op vooruit, Haha, maar OK , dat zijn slechts dromen hè. Ik deelde deze nieuwe ervaring met 2 van mijn soulsisters. Zonder te oordelen op welke manier dan ook mag het onderwerp op tafel en het helpt me er anders naar te kijken. De een maakt me een aantal haken en ogen duidelijk voor t geval ik mocht denken dat het tijd is om te stoppen met “er niets mee hoeven doen ” De anders weet me feilloos te vinden om ook het pubermeisje haar uitlaatklep te geven. En samen geeft dat dan toch weer n bijzonder soort balans. Ik weet dat ik het los moet laten…. Go with the flow, wat komt dat komt…. Maar pffffff dat is best moeilijk als je toch graag weet waar je af en aan bent hè!
Dus richt ik mijn aandacht maar weer op zaken die helder en duidelijk zijn, die ik onder controle heb ook. Mijn nieuwe woonplek! En ik zet op n rij wat ik mee wil nemen…. Mijn hobby spullen, laptop, keukenspullen en kleding. Ik bedenk wat ik nog nodig heb…. Miniwassertje, 2 pits kookstel, ja laat ik daar dan maar inductie voor gaan kiezen! En kastruime in de voortent, van die kunststof balkon of tuinkasten misschien? Oja en mn eigen tuinstoel van thuis….. Thuis…… tja wat is eigenlijk “Thuis” hè. … Ik ga er mijn thuis van maken! Met bv mijn windgong en mijn tingelding. Met een selectie uit mijn schattenkastje ook; een Mariabeeld, een boeddha natuurlijk, een indiaan, edelstenen en kaarsjes ook en even kijken hoeveel ruimte dan overblijft. Misschien kan ik ook n sfeerdienblad maken bv…..voor op tafel.
Het is heerrrrlijk hoe ik weer even kon vluchten naar mijn strand en zee en Amsterdam. Even op adem komen bij n soulsister. Die vervolgens ook nog eens weer geheel Ketogeen voor ons kookt!
Voor nu zal ik er even afscheid van moeten gaan nemen, en mijn reislust beperken tot fietsafstanden. Maar zodra het weer kan……
