Maand: september 2021

Geplaatst op

Veen, Peel, Kunst & Me

Zaterdag…. Een dag door dimensies en meer…

Nadat ik afgelopen week minder fijn nieuws kreeg in het ziekenhuis was het even zoeken naar EN een nieuw plan de campagne, EN het behouden van mijn balans in het geheel. En nee, dat viel niet mee eerlijk gezegd!!! Maar OK….. Voor vandaag had ik al langer een mooie beleving op mijn agenda staan, de kunst en muziek in de Tuinen in Nederweert. Iets waar ik enorm naar uit gekeken heb omdat het vorig jaar zo mega mooi was om mee te mogen maken midden in de lockdowns en meer van 2020. Het was nog fris toen ik om 10.00 op mijn fiets stapte om op pad te gaan. Voor de heen weg koos ik voor een avontuurlijk pad midden door Veen en Peel. Dik en dubbel genieten en het was me al snel duidelijk….. vandaag was WATER mijn element om te helpen alles weer goed te laten stromen. Niet alleen dat mooie stromende water door beken en meer , maar ook de poelen met modder en kuilen met water die ik moest zien te omzeilen om verder te kunnen.

Hmmm ja…….Denk dat ik er op beide manieren inmiddels wel goed in ben geworden daar in te laveren en mijn weg te vinden. Hmmm en was er niet iemand met verstand van zaken die me zei dat water het vuur even kon doven, fijn die natuurarts van me die mijn inzichten zo mooiiii weet aan te vullen en complementeren ook. Een avontuur dus dat pad naar die tuin.  En die ook nog eens heel veel mooie plaatjes opleverde…

Kunst in de tuinen…. Wowwww ja, bizarrrrr hoeveel inspiratie het me weer mocht brengen om mijn eigen creatieve energie stroom niet te laten stagneren door zwaarmoedige toekomstbeelden waar ik toch ECHT mee uit de voeten moet zien te komen. Veel te zien… veel te beleven…. Maar Handen, Muziek, Water en circels stonden voor mij centraal. Ook ideetjes gezien wat er mogelijk is met de vleugels die in t zout liggen <3 Wederom hier de fotootjes

Ook mijn weg terug naar huis was bijzonderrrr

Vorig jaar toen ik het natuurgebied de Groote Peel bezocht was veel afgezet… niet bereikbaar…. Ach ja….. die Corona he…. Zelfs midden in de natuur. Oa in de uitkijktoren aan de rand van het natuurgebied, Dicht getapete met linten want tja…. Op trappen omhoog en omlaag kun je de 1,5 meter niet garanderen he….. oefffff Nu zag ik de toren op mijn terugweg in de verte liggen en besloot te gaan kijken . Want zo bedacht ik….. hoog tijd om de verschillende dingen vanuit een ander perspectief te kunnen bezien. En ja hoor OPEN!!! 5 plateau’s 106 treden om boven te komen. WAT een uitzicht!!! Zie fotootjes…. Maar vooral het besef dat als je er boven kunt gaan hangen je een ander perspectief hebt dan daar beneden. En dat dat een ander (in)zicht geeft ook. Wowwww HOE mooi weer wat het me bracht aan inzichten en wijsheid ook. IK kan er mee verder, IK ga doorrrr

En terwijl jij wellicht geniet van mijn geschoten plaatjes geniet IK van mijn eigen WIJSheid. OK wandelen bij uitzondering op een dag die goed voor me is met de juiste schoenen, maar het fietsen blijft wel mijn ding en uitlaatklep. Je wil niet weten wat er aan dieren voorbij kwam vandaag op mijn pad. Vooral de bosuil met zijn trage vleugelslag die laag vlak voor me overvloog maakte diepe indruk op me. Een kwakende kikker en heeeeel veeeel vlinders.

Klaar om verder te gaan en mijn stappen op het levenspad te zetten.

Geplaatst op

Over de grote vragen in dit leven…..

Vanochtend zit ik op kantoor en in de gemeenschappelijke ruimte zitten een aantal verpleegkundigen die na hun routes nog wat napraten. Ik geniet van de gulle lachjes in alle toonaarden die zo mijn kantoor binnen komen rollen. En ik bedenk hoe enorm fijn het is dat de sfeer van voorheen weer steeds vaker GEWOON aanwezig kan zijn.
Het lachen verstomd….. ik voel hoe de sfeer ineens omslaat. Intonaties en klanken veranderen. Een van de dames verteld over een terminale cliënt. Het valt me op met hoeveel zachtheid in haar stem de andere verpleegkundige vraagt hoe het nu gaat met deze oude dame. Een heel verhaal volgt waarin ik ook bij haar hoor hoe de emotie haar stem doet trillen. Een verhaal over weten dat je afscheid moet gaan nemen en nog niet los kunnen laten. En dat iedere dag van achteruitgang als het stelen van weken  aan levenstijd wordt ervaren. Oefffff

’S middags op mijn fiets snuif ik de geur op van pas gemaaid gras. En geniet ik van een berm vol met ieniemienie volop bloeiende gele bloemetjes. Steeds is er wel weer iets om voor te stoppen en af te stappen. Een kleine rups die de weg oversteekt, een witte vlinder die in de varens aan het spelen lijkt te zijn. Ook geniet ik vandaag weer van de laagvliegende  en enorme zwermen van zwaluwen. Wat zijn het toch prachtige vogeltjes <3 Hoe sierlijk en synchroon ze in hun vlucht zijn. Een grote witte ooievaar die met zijn enorme vleugelslagen hoog over vliegt. En dat alles maakt dan ook dat mijn fietstochtje van een half uurtje woon/werkverkeer uitloopt in ruim anderhalf uur.

Niet alleen door de wereld om ons heen die ons zo enorm probeert mee te sleuren in van alles en nog wat waar zovelen echt niet blij van worden, maar ook door de tendens en snelheid van het leven vergeten we zo vaak te genieten van kleine dingen. Zeker sinds ik verhuisd ben zoek ik de plekjes en momentjes om te vertragen en ja… soms zelfs doe ik een poging STIL te staan en te verstillen….. Het zijn die momenten waarop ook wel vragen voorbij komen.
Die vragen van vandaag wil ik met jullie delen.

Als ik zou weten dat vandaag mijn laatste dag zou zijn in dit aardse leven van me…….

–  Waar zou ik de dag dan mee af willen ronden??

–  En wat heb ik in dit leven NIET gedaan wat ik wel wilde doen maar de tijd niet nam ( of had, kreeg ,creëerde… nee geen smoesjes aan jezelf vertellen dus )

Terwijl ik verder fiets schuift dat leven van me in flarden aan herinneringen aan mijn geestesoog voorbij. Ik heb zeer bewogen jaren die achter me liggen. Jaren die me hebben gemaakt tot wie ik NU ben. En ik voel me een mooi en goed mens. Ik voel me zeker ook een heel rijk mens met al die mooie momenten, avonturen, reizen, de mooie mensen die in mijn leven kwamen. De dingen die we deelden. De gave en giften die me gegund waren. De ervaringen en innerlijke groei die me ten deel vielen. Ik vraag me nog maar eens oprecht en eerlijk naar mezelf af of ik daadwerkelijk iets gemist zou hebben als DIT mijn laatste dag zou blijken te zijn. Het JA en NEE kruisen elkaar tegelijkertijd door mijn hart en ziel. Een JA op het weten hoe ik deze dag af zou willen ronden en het NEE op de 2e vraag erna of ik iets gemist heb.

Ik ga dat hier niet in geuren kleuren verder vertellen hoor, dat blijft bij moooiiie plaatjes in my mind 😉 Soms moet je wensen en dromen ook NIET te letterlijk uitspreken he…. en alleen als wens der gedachte het Universum in sturen…

Stel jezelf ook eens zo’n soort vraag en als er geen NEE op volgt ga dan als de wiedeweerga aan de slag er alsnog een dikke vette NEE van te kunnen maken…… (zonder smoesjes)

Ondersteund door WordPress