Corona doet iets met onze tijdsbeleving….. ik heb alleen nog niet helemaal helder WAT dan en hoe het werkt…… Daar kom ik dus vast nog op terug ????
Niet alleen April is omgevlogen ondanks ( of dankzij??? ) Corona. Zit je midden in het moment van zorgen voor en zorgen dat en wacht je op oplossingen die je bedenkt dat duurt iedere minuut eeuwig…. Ja wachten vertraagt tijd…. Maar mijn weekendje weg en afschakelen was ook heel breed in de ervaring van tijd. Het weekend lijkt omgevlogen, toch waren er ook momenten dat ik keek hoe laat het was en dacht… owwwww zoooo vroeg nog!!! Nou ja, het zal misschien ook wel een beetje horen bij het verlies van dagen, structuur, overzicht en ritme in deze woelige tijden. Een weekendje Me, Myself & I heeft me wel weer geholpen iig <3
Toen ik dus vanmorgen halverwege de ochtend mijn boeltje bij elkaar had en klaar voor vertrek was had ik er al een uitgebreide relax en saunabeleving op zitten want ik was VOOR de vogeltjes al weer wakker. Ik had me voorgenomen om de terugweg een deel van het Pieterfietspad te gaan fietsen van Roermond tot Venlo ( Over 2 weken ga ik in 4 dagen van Pieterburen naar Arnhem op datzelfde Pieterfietspad dus alleen de andere richting in dus) Lunch in de tas!! Fiets helemaal bepakt en bezakt, klaar voor vertrek ging ik op weg vanuit het park naar Heel en Beegden waar ik vervolgens de Maas over zou gaan bij Roermond om het startpunt van de Pieterfietspad etappe op te pikken. Muziek in mijn oor, het zonnetje scheen al en ik had zelfs wind op de rug haha!!. 1 oor vrijgelaten zodat ik het verkeer achter, naast en voor me goed zou horen viel me op dat mijn fiets wel erg veel geratel liet horen bij de trappers…. En hoe mee ik probeerde het buiten te sluiten hoe luider het leek te worden. Nu rammelde niet alleen de trappers…. Maar hoorde ik ook een schurend geluid…. Jeetje mina….. Ik had een tocht van 60 a 70 km voor me……. Er schoot werkelijk van alles door m’n hoofd….. van gewoon doorgaan, tot de trein nemen dan?? In het centrum van Beegden viel mijn muziekje in mijn rechteroor stil en leken de geluiden dus NOG sterker te worden. Ik stopte bij de kapel in Beegden om plan de campagne te gaan maken….. ok….. WAT te doen was de vraag! En terwijl ik op het bankje ging zitten om me te beraden in de stilte zonder de muziek en zonder de piep en kraak geluiden van mijn fiets klonk daar weer die bekende en heldere stem…..
E’Anna, E’Anna, E’Anna…… Wanneer ga jij het leren….. laat die gebaande paden nu eens los!!!! Je HOEFT niet altijd een pad te volgen wat een ander heeft bedacht!!! Niet vandaag, niet DAT pad, gebruik je Creativiteit!! Volg je eigen pad!!
En toen kwam er lachend achteraan…. Deze is vandaag toch de verkeerde kant op, je hoeft niet tegen de stroom in te roeien lieverd, laat gaan, laat LOS <3 En ik voelde hoe ik volstroomde met een enorme hoeveelheid licht en liefde wat maakte dat ik me heel sterk voelde en vol van zelfvertrouwen. JA!!! OK!!! DAT kon ik wel, zelf een mooie route maken!!! Want ik snapte precies wat er bedoeld werd hoor. Dit had niet alleen met een simpel fietspad te maken, ook met opnieuw weer een ervaring dit ME-time weekend waar ik over gestruikeld was. Maar daarover verder geen details ????. En waar zouden we zijn zonder al onze digitale slimmigheidjes enzo he… Dus ik pakte Maps erbij en de app van route.nl en stelde mezelf de uitdaging een route te vinden vanaf Beegden naar huis geheel door of langs bos, heide en vennen. En op een paar hele kleine stukjes na is me dat wonderbaarlijk goed gelukt!!!! Moe maar zeeer voldaan zit ik nu thuis te tikken op mn laptop na een fietstocht met heerlijke pauzes van 10.30 tot 16.30 en met 70 km op de teller ????
Via de fotootjes kun je misschien een heeel klein beetje meegenieten. <3
Ik nam Jolisabeth al een stukje achterop mee in het korte filmpje waarin in de heuvel af en weer op al racete en de lezers zelfs al dachten dat ik dat zonder handen durfde, hahhahah. Ja soms moet je idd loslaten, en soms mag je alles wat er maar is om je heen vastgrijpen voor wat houvast. En zo vinden we balans!!!
Ondanks alle werkdrukte voor en na mijn sessie bij Fysio fietste ik ook nog 33 km en genoot ik van een BBQ in Venray. Op de weg terug naar mijn huisje fietste ik geheel ontspannen inmiddels met de ondergaande zon in mijn rug op mijn gemakje over allerlei binnen en achterafweggetjes die ik ontdekt heb. Achter de dorpen door zo in een rechte lijn van Venray naar Sevenum. Ik zag vaders met dochters samen op wielrentocht, moooiiii en wandelende gezinnetjes die genoten wan het laatste warme uurtje voor zonsondergang, soms met en soms zonder hun hondjes. IK fietste onder een douche door die de weg als voetenbad bestempeld had en kon een lach echt niet onderdrukken. Ik genoot van de muziek in mijn oren en blèrde heerlijk hardop mee. Toen ik achter Horst langs fietste zwaaide ik in gedachte naar een voor mij dierbaar mens waar ik volgende week weer een bakkie ga doen. Heerrrlijk om soms ook even niet-werk gerelateerde contacten te hebben en even over heel andere dingen te kletsen ook!! Ik kijk er naar uit!! Het laatste weggetje leid langs mijn nieuwe vogelvriendjes. Ik stop deze keer niet maar zwaai ook hier in gedachte en stuur ze mijn lichte en warme ondergaande zonne-groet.
