Mijn bubbles in Universe

In de afgelopen weken heb ik behoorlijk lopen worstelen met mezelf, mijn Innerlijke IK, mijn hormonen en mijn fysieke lijf. Ik werd door een dierbare soulmate er aan herinnerd dat ik anders naar mijn Ik kon kijken in een bubbel van het ZIJN. Dat inspireerde me om hier ook creatief uiting aan te geven. Vandaag maakte ik mijn inspiratie werkstuk af.

Mijn eigenste Universum met daarin IK, in de armen van mijn beschermengel die me hoe klein en kwetsbaar ik soms ook ben er altijd voor me is en waar ik me veilig en geborgen kan voelen.

Links de open hand, om te ontvangen, maar ook om los te laten.

De Qi als symbool voor de levensenergy die ongeacht wat altijd stroomt al is er hier en daar soms een blokkade …… Net als Ohmmmm , het innerlijke punt van rust en stilte waar ik steeds weer naar terug kan gaan, de oorsprong.

Het sanskriet voor moksha/moxa, wat staat voor heel veel betekenissen, een er van is gedroogde bijvoet wat bij acupuntuur gebruikt wordt en je Jing energy een boost kan geven. Voor mij nu even niet nodig of verstandig, heb nu ff een overschot aan Jing ???? Maar het symbool staat dus bv ook voor de eeuwige circel en de bevrijding van de emotie uit die eeuwig durende kring, en ja die is dan weer heel herkenbaar bij momenten….

En last but not least, mijn logo voor E’Anna, mijn zielennaam, onder die naam schrijf ik mijn Blog. En deze blog draagt die naam omdat ik daar vanuit mijn ziel wil laten zien wie ik ben en hoe ik mijn leven beleef. Het logo wat ik ervoor getekend heb ik dus de schrijfveer die vanuit het spirituele de inkt laat vloeien naar het aardse.

Ik huil

Ik huil

Ik huil mijn tranen van verdriet

Ik huil mijn tranen van puur geluk

Ik schiet van up naar down

Van het ene uiterste naar het andere

De sterren verlichten mijn pad

Terwijl ik me dus als een komeet steeds verder verplaats

En onderweg de intense emoties meeneem

Meeneem in mijn hart en ziel

Ik lijd… ik geniet…. Ik BEN

Mijn ZIJN zoekt haar balans

En ondanks alle pieken en dalen

Geniet ik ook van DEZE reis

Loslaten

Mijn dagen staan soms wel erg duidelijk in het teken van Thema’s
Vandaag hangt in rood en dikgedrukt het thema loslaten in de lucht.
En ja loslaten, afscheid nemen zijn hele normale menselijke thema’s.
De berichten maar zeker ook de inzichten stapelen zich in rap tempo tot een enorme stapel die boven me uit torent. Ik zit al erg vroeg op mijn stalen ros vandaag om richting kantoor de gaan. Veeeel te vroeg eigenlijk. Maar dat is niet erg. De 13 kilometer had van mij vandaag ook 130 kilometer mogen zijn. Ik wil het verdriet, de onmacht en de boosheid op mezelf er uit fietsen. En dus maak ik er een flinke omweg van vanmorgen. Zoals altijd met muziek in mijn oren raakt ook nu weer dat wat nodig is uit teksten mijn ziel. En roepen strofen grote levensvragen op om over na te denken. Het is stil op de weg en het wordt nog stiller naarmate ik de kortste weg naar kantoor verlaat. De lach die me zo overspoelde de afgelopen dagen is even verdwenen en de tranen biggelen over mijn wangen. Die klote hormonen ook, dat past niet bij wat mijn thema nu ongevraagd over me uitstort. Ik luister naar een nummer van Nahko; Pueo “If we’re all one then why are we all divided” En dat raakt de kern van mijn verdriet in het thema van vandaag. Het nummer gaat verder, ik trap mijn trappers rond. En terwijl Nahko zingt over een witte uil die een boodschap brengt zie ik een enorm valk op minder dan 2 meter. Ik stop en kijk in zijn kraaloogjes. Hij vliegt niet weg maar kijkt me terug aan. Zo staan we een paar minuten voor hij langzaam met zijn vleugels begint te klapperen, voor een moment mijn richting in vliegt en dan het weidse van de hemel opzoekt.

Mijn tranen neemt hij met zich mee, ze zijn weg. Benieuwd welke boodschap volgens google daarmee gebracht kan zijn. Ik besluit dat het tijd is om naar kantoor te gaan. Even verderop staan 3 wegwerkers op het fietspad die me al van verre toezwaaien dat ik om ze heen moet fietsen, haha, ja logisch!!!! Op gehoor afstand roept de eerste goeie morgen, en noemt de tweede me jonge dame. Je begrijpt dat ik mijn lach daarmee hervind #grijnzzz

Ja….. loslaten gaat gepaard met een lach en een traan, en dat is OK

Een kaarsje

Mijn dochter Daphne klopte vanmorgen bij me aan. Het is een spannende dag voor je vandaag mam, ik weet het zei ze….. dus brand vandaag maar eens een kaarsje voor jezelf!! Wow dat kwam binnen!!!!

Daphne is de dochter die ik 34 jaar geleden leerde kennen toen ze geboren werd en ons diezelfde dag ook weer moest verlaten. Daphne die ik op zeldzame momenten alleen in vuur steeds weer mag ontmoeten.
Dank je wel Daphne voor je advies!!! Wat zul je vandaag dicht bij me zijn. Ik brand vandaag een kaarsje voor MEZELF

Handen

Ik zit op mijn plekkie en kijk naar mijn handen…… ja…. Ze worden oud!!!…. uh neee… ze zijn niet OUD, ze zijn op LEEFTIJD

Haha, ze zijn gebruind door de zon, vol van rimpels, maar ook die mooie soort van gouden gloed ligt er over. Met inimini kleine lichtgevende vlekjes dus die van goud lijken naast het door de zon roodbruine gekleurde. Handen die nog van alles aan pakken, vasthouden en weten te koesteren!!!

Handen die vandaag nog andere handen ontmoette, een moment en nog dat extra moment…. Met allerlei gedachten, emoties, hoop, wanhoop en wensen.

Handen die zouden willen omarmen, koesteren en zoveel meer, maar die soms blijven hangen in het luchtledige van wat niet IS