Net thuis van ons avontuur in Tallinn wil ik jullie nog vertellen over ons vraagstuk waar we 3 dagen het hoofd over hebben gebroken. En degene die me wat beter kennen weten dat ik bij ieder vraagstuk ook de meer spirituele antwoorden serieus mee neem in het bepalen van antwoorden en oplossingen. Het vraagstuk diende zich aan op de 1e dag van onze trip, we gingen kijken naar de TV-Tower. Prachtig natuurlijk om van die hoogte de hele omgeving te kunnen overzien. Ook hadden we in speciale tuigjes over de rand kunnen bungelen op 175 meter. Maar je begrijpt al dat we DAT dus niet verkozen, haha. Eenmaal weer beneden maakte ik een foto van de toren met precies de zon erachter verstopt. Dat was het moment waarop ik de vliegende deeltjes voor het eerst waarnam. Ik zag meteen dat het anders was dan de energy die je soms waar kunt nemen rondom de kroon van een mooie boom die vol in blad staat, maar het had er wel wat van weg……. Keek ik naar de wolken, dan zag ik niets bijzonders, keek ik naar de strakblauwe lucht dan zag ik ook niets bijzonders. Keek ik naar de straling van de zon achter de toren dan wemelde het van de witte puntjes, met duizenden!!!!! Ik zoemde in… ik filmde een stukje en samen bedachten we dat ze bij die bungelstunt misschien wel iets van sop of zo gebruikte daar boven in die toren. Tja…. Weten wij veel……. ????
Ik dacht er verder niet echt meer over na en nam me voor het later na te kijken op hun website of we de juiste verklaring geraden hadden.
De volgende dag liepen we door de oude stad en bekeken we een prachtig oud klein kerkje. Hier deed zich een vergelijkbaar fenomeen voor zag ik ineens toen ik de bijzondere lichtval wilde vastleggen op de gevoelige plaat. Ook nu een zwerm aan witte deeltjes in het licht van de zon die zelf verborgen was achter de kerktoren. En ook nu weer nergens anders waar te nemen dan alleen in het licht naast een afgeschermde zon. Je begrijpt dan mijn aandacht definitief getrokken was en ik het mysterie voelde kriebelen. Dit vroeg er echt om om ontrafeld te worden!!! Dus wandelden we verder om te genieten van al wat om ons heen te zien en te beleven was en gebruikte ik ieder terrasje ook even om wat te googlen in de meest uiteenlopende gedachtekronkels die dit fenomeen zouden kunnen verklaren.
Zo liepen we dus letterlijk soms alleen maar naar omhoog te kijken om ff te checken of er weer iets te zien was in ons mysterie. Pas op de derde dag diende zich een mogelijk puzzelstukje aan toen we op een terrasje van een echte Estlandse lunch zaten te genieten. KIJK DAAR, daar vliegt er 1 alleen wees mijn lief me enthousiast aan. En samen deden we een poging het witte vlokje te vangen. Het moet er hilarisch uitgezien hebben zoals we daar in het luchtledige zaten te grijpen. En steeds opnieuw voorzichtig onze hand opende om te kijken of we iets gevangen hadden. Maar helaas duurde het even voor er daadwerkelijk iets in de geopende hand bleek te liggen. Dat wat er in de hand lag en het ene moment nog fluffie en doorzichtig leek werd door onze vingers geplet tot iets wat veel vastere vorm kreeg. Of dit ook echt is wat ik op google vond???…. donsachtige zaden van de populier en/of de wilg, of vruchtjes van de paardenbloem. Ja….. dat laatste die we samen vingen denk ik wel ja!! Maar of het ook de verklaring is voor wat we alleen in dat afgeschermde zonlicht zagen???? Daar ben ik nog niet helemaal uit………
Opgewekt stapte we na de middag dus in de auto om naar ons volgende reisdoel van die dag te gaan. En nog maar net op de snelweg zag ik dat mijn fietsapp op mijn telefoon totaal de weg kwijt was!!!! Haha ik raasde blijkbaar met grote snelheid over de weg. Nadat ik de fietsapp op pauze had gezet dacht het Universum blijkbaar dat ik letterlijk op pauze wilde want we kwamen in de file terecht, en traag stroomden we mee in de rij auto’s die allemaal over het asfaltlint probeerden te komen waar ze wilden zijn. Met een half uurtje extra op de klok kwamen we toch waar we wezen wilden. Bij familie en het wereldwondertje.