Over Cadeautjes enzo

Het was nog donker toen ik vanmorgen wakker werd van de wekker. Oefffff vergeten uit te zetten dus want ik had helemaal niet zo vroeg aan mijn dag hoeven beginnen vandaag. Maar ja, eenmaal wakker zwaai ik toch mijn benen het bed maar uit en neem even de tijd om op de bedrand de laatste droomrestjes weg te laten ebben. Iets over veren, vlinders en tattoos…… het vervliegt samen met de bubbels van blijdschap in mijn buik. Ik loop zachtjes naar beneden om niemand wakker te maken en voer op de automatische piloot wat huishoudelijke taakjes uit. Je kent dat wel, de was die gisterenavond aan is gezet, de knop even doordraaien naar een extra centrifuge programma, de was in de droger controleren en ook nog een keertje extra laten draaien, en terwijl ik langs bank en tafel loop neem ik in het voorbijgaan wat spullen mee. Eerst maar eens douchen ja, dan wordt ik pas echt wakker. Terwijl ik onder de douche mijn dagelijkse ritueeltje uitvoer om ook echt GOED aan mijn dag te kunnen beginnen en nog even sta na te genieten onder het warme water komt er ineens een gedachte in vetgedrukte hoofdletters voorbij. HET IS GEEEEEN DROOM!!!!!

Jaren geleden al stopte ik met het verschijnsel verjaardagscadeautjes. Ik hou niet van verjaardagen en ook niet van de manier waarop we dan menen giften uit te moeten wisselen. Natuurlijk mag het leven gevierd worden!!! Uiteraard!!! Maar waarom alleen op die ene dag? Geef je iemand iets op zijn of haar geboortedag dan mis je bv al een deel van het verrassingseffect. Het hoort er immers bij als je jarig bent.  Geef je iemand iets zomaar en tussendoor, zonder een echte duidelijke aanleiding, maar gewoon omdat diegene iets bijzonders voor je betekent…….. Ja dan is die ander oprecht verrast en blij en mag jij genieten van wat die ander als dank uitstraalt bv en je misschien ook nog wel een fijne knuffel uit kan wisselen die vol energetische blijdschap zit. Daar kun je toch niet anders dan ook BLIJ van worden??!! En vanuit die gedachte ontstonden dus mijn tussendoor Cadeautjes.
Nu moet je weten dat de mensen om mij heen dat allemaal weten te waarderen hoor en ze langzaam dus ook echt wel die tussendoortjes vol van blijdschap van me aannemen. Ook mijn eigen verjaardag kan ik inmiddels met een gerust hart al jarenlang overslaan en meestal ergens anders dan thuis doorbrengen. Geen druk dus op de maatschappelijk sociaal gewenste gebruiken hier. Haha en wat ben ik daar BLIJ mee zeg!!! Toch is er iets veranderd…….

Ik voel me een enorm RIJK mens met de familie die ik om me heen verzameld heb. Mijn echtgenoot die ik binnenkort wellicht een van mijn beste vrienden mag noemen. Hij is het die jaren de spil van ons gezin was en een vader voor alle drie mijn boys. Hij laat me vrij de volgende fase van mijn leven op een andere manier te gaan beleven en ervaren. Onze jongste zoon die zo vol van talent kei hard werkt aan het op de rit zetten van zijn eigen Mediabedrijf. Een jonge man die op zijn eigen wijze midden in het leven staat en waar ik prachtige gesprekken mee kan voeren. Onze rooie zoals we vroeger zeiden 😉 trotse papa van 2 prachtige kleinkinderen die hij samen met zijn vrouw, onze schoondochter, een thuis in deze wereld bied. Een thuis waar ook ruimte gevonden wordt om te genieten van alle kleine en grote dingen in dit leven. Deze 2 kleinkinderen dus waar we volop van mee kunnen genieten. En dan mijn oudste zoon. Het allereerste in dit leven van mij wat ik niet veel te snel weer af moest geven, maar als het grootste maar denkbare Cadeau in mijn armen werd gelegd om te mogen blijven!! Ook hij is papa van 2 van onze kleinkinderen. Een bonus-puber-knul die trotse grote broer is van de jongste telg in deze hele familie. En daarbij hoort dus natuurlijk ook hun mama, een schoondochter die me vaak doet denken aan mijn eigen dochtertje Daphne. Want ook de 2 broers en het zusje van mijn 3 boys zijn onderdeel van die familie die ik om me heen verzameld heb en hebben meer dan alleen een plekje in mijn hart, Daphne, Dylan en Dwayne. Het voelt als een bijzonder cadeautje dat ik ze kan ontmoeten  in spirit.

Het is dus die laatste schoondochter die heeft gezorgd voor die verandering die ik hierboven al noemde……… Het is die laatste schoondochter ook die me in dit geval helpt om dromen werkelijkheid te laten worden 😉 Ze heeft feilloos in de gaten dat ik een schoonmoeder ben die graag geeft, liefde, aandacht en zo meer, maar dus ook die tussendoorcadeautjes. En het geven is geen enkel probleem voor me, maar dat ontvangen…… Tja dat is dus iets waar ik oa ook aan wil werken in deze volgende nieuwe fase van mijn leven.

In het kader van lief zijn voor mezelf, ontvangen in zachtheid etc etc had ik op mijn wensenlijstje een tattoo staan. Een klein veertje op mijn rechterpols, als symbool voor het schrijven vanuit spirit in  het hier en NU wat ik zo graag doe. Een tattoo die ik mezelf cadeau zou gaan doen zodra daar financiële ruimte voor zou zijn. Een 2020 wens zal ik het maar noemen dus. En het was gisterenavond laaaaatttt dat ik mijn telefoon hoorde pingen… een whatsapp pingetje waar ik zo net voor het slapen nog wel even naar wilde kijken. Ik mag dan misschien niet houden van maatschappelijk sociaal gewenste zaken, de Social Media is geheel onderdeel van mijn leven hoor , haha. Het was dus die ene schoondochter die me een vraag appte of ik op een bepaalde datum al afspraken had met daarbij de afbeelding van een berichtje wat ik idd ook wel voorbij had zien komen…. Een aanbiedingsactie voor kleine tattoos !!! Ja die had ik dus idd ook gezien, maar ja….. nu ff geen financiële ruimte nog dus. Eerst even mijn stappen zetten in de juiste volgorde ook. De verhuizing, de scheiding, de aanschaf van wat zaken die we thuis NIET dubbel hebben enzo. En in haar volgende whatsapp berichtje las ik “we vinden dat het tijd is voor een tussendoor Cadeau”!!!

Dus zo werd een droomwens in de werkelijkheid gezet en zo net voor het slapen gaan meegenomen de droom wereld in, om vervolgens dus vanmorgen in hoofdletters voorbij te komen. HET IS GEEEEEN DROOM!!!!! Benieuwd of er dus inderdaad nog een plekje vrij was…..

Spaghetti

Vandaag was het voor Sara “oma-Emmy dag” en dan is het de gewoonte dat als ik begin met koken ze bij me in de keuken aan de bar laptop mag kijken…… YouTube dus…. en ik kook dus met liefde en plezier naar ieders wens. Voor mijn lief is dat de Nederlandse versie van Italiaanse pasta. Voor zoonlief en Sara de aangepaste versie van gehaktballetjes in een tomatensaus met pasta. En voor mezelf de Keto versie met gamba, spinazie en paddenstoelen met spirelli courgettepasta. En met de diverse kazen erbij is het dan helemaal AF.

Op Pad Met Keto

Misschien had je al gelezen dat ik een nieuw dieet volg… het Ketogeen.
Ik doe dat om meer de juiste balans te krijgen hormonaal in de overgang. Bijkomend voordeel is dus dat hier ook van afvalt. Het is een soort van vervolg na lowcarb en paleo. De rode draad is heel weinig koolhydraten en suikers en meer vetten en eiwitten. En misschien lees je ook vaker over mijn dagen op pad met fiets en trein. …. En vraag je jè af hoe ik dat dan doe met zo’n dieet, haha. En dan telt het niet mee als ik bij mijn vriendin eet die geheel Keto voor me kookt 
Op de foto dus mijn trein lunch/Diner. Komkommer en wortel met een humusdip, tomaatjes en mijn spinazie-ei wrapjes met zalm. Trein picknick dus !!!

Over zachtheid, en liefde en samen delen

Een soulsister deelde dit youtube filmpje met me. Voor haar bijzonder door de muziek erbij….. Mij raakte het tot in het diepst van mijn ziel…. Niet alleen de muziek, maar vooral de combinatie van wat hier beeld en geluid samen doet. Het raakt dat speciale stukje in mij wat op zoek is naar zachtheid en compassie, naar tederheid en lief zijn voor elkaar, de zoektocht naar meer…… Toch lijkt het nog een sluier van taboe te dragen want ik moest echt wel een paar keer nadenken over het delen van dit verhaal met beeld en geluid. Gek eigenlijk…. Want ik ben er van overtuigd dat velen dit mogen ervaren OF er naar verlangen…. Velen het kennen OF zouden willen kennen… Ik denk dat in heel veel intieme en veilige momenten dit HET onderwerp van gesprek is. Ik wil het gesprek wel aangaan….. 1 op 1 en kijken wat het me brengt.

We’re all going home

Vandaag ging ik na mijn werk op kantoor nog even langs bij de plek die ik heel binnenkort mijn woonplekje mag noemen. Ik zou er nog even binnen gaan kijken in een chaletje. En terwijl de campingbeheerders nog even volop genoten van hun lunch ( jammie…. Verse aardbeitjes op brood ) nam ik plaats en ontstond er een mooi gesprek en verdere kennismaking. Ja…. Het is me inmiddels wel duidelijk… HIER moet ik gewoon even een stukje van mijn leven ZIJN!! WAT een overeenkomsten zeg!!! En ook hier loopt autisme als een rode draad door het verhaal. Goh…..
Maar er was meerrrrrr…… Al toen ik hun website en Facebook bekeek viel het me op wat een gezellige activiteiten ze organiseren, met name ook voor de 10- kids. Maar ook hun thema feesten en de saamhorigheid van die kleine gemeenschap daar raakte me….. Ik had het wel al in de sfeer geproefd vorige week, en de foto’s en verhalen op internet versterkten dat dus ook zekerrrr wel, maar na vandaag staat t als een paal boven water. Ik MOET daar dus gewoon even ZIJN.

Na dat mooie gesprek wandelde ik met Bea de camping op om een blik te werpen IN het chaletje. Ja…. Echt superrr mooi en zoals ik verwacht en gedacht had ook!!! Fijn om dat even bevestigd te krijgen voor mezelf. JA, hier wilde ik heel graag tijdelijk wel wonen!! Terwijl we terug liepen noemde ze terloops dat ze ook een caravan in de verhuur hadden. En ik zei, ach ja… natuurlijk!! Dat heb ik immers gisterenavond gezien op de website en had me voorgenomen daar naar te vragen!!! Maar he… dat was weer ff vergeten, goed dus dat je het nu noemt. Ja, die wilde ik ook wel even zien natuurlijk!!

En ja…. Ik was al verliefd op dat kleine chaletje… maar he!!! Die caravan… JAAAA dat is pas ECHT een mooie tijdelijke plek voor me!!! Het enige dingetje wat daar nog op wat losse schroeven stond was de aansluiting van het gas voor de verwarming. Want om de winter daar goed door te komen was flesgas niet echt een goeie optie. En het was nog niet helemaal zeker of deze gasaansluiting nog voor de winter haalbaar was….. OEFFFF. En dus deed ik een schietgebedje naar “boven” vandaag of ze daar niet ff de helpende hand uit willen steken, haha

En zoals stukjes uit de tekst van mijn reddingsboei liedje , “we’re all going home” van The Wanderer

I’ll keep my fingers crossed

 

We’re all going home

Listen to the beat of your heart when you don’t know where to go

We’re all going home

Listen to the song that’s playing on your own souls radio

 

Change will come, change will go

I’m on the right track but a different road

I’m gonna go where the wind blows

Till the end, till my heart knows

Till I find the place called home

 

And what I need, I never lost

While I’ll keep my fingers crossed

What I want is what I’ve got

What is true and what is not

I know i’m not alone

 

We’re all going home

Listen to the beat of your heart when you don’t know where to go

We’re all going home

Listen to the song that’s playing on your own souls radio

The Wanderer

 

www.thewanderermusic.com