E'Anna

Volle maan is Peschiera Italië. De avond vooraf gaand aan de maansverduistering

Het zijn bijzondere tijden, in de wereld met weer nieuwe ontwikkelingen in complexe verhalen rondom Syrië en de inmenging van Frankrijk nu via hun bombardementen. Op de vooravond van de grote en volle bloedmaan en de verduistering. Het past in alle “voorspellingen”.

Maar zeker ook voor ons als individuen, mensen als jij en ik en onze ontwikkelingen.
Ik wordt persoonlijk heen en weer geslingerd tussen uitersten, onverwacht afscheid maar ook nieuw leven en verbindingen.
Doodmoe van alle ervaringen in de afgelopen week, het reizen en het goed willen zorgen voor mijn lijf besloot ik geen wekker te zetten voor de maansverduistering en wel te zien of ik er wakker van zou worden en of ik de maan dan zou kunnen zien vanaf het balkon van wat op dat moment mijn logeer locatie was in Italië.
Om half 3 werd ik de eerste keer wakker van vreemde tintelingen die door me heen ging. En ik besloot even buiten te kijken maar stelde vast dat vanaf dat punt helaas geen volle maan zichtbaar was. Ik twijfelde toen nog of dat de maan echt achter het dak verscholen lag of dat het aan de dikke bewolking lag. Zo moe als ik was kroop ik terug mijn bed in. Ik viel weer in slaap maar sliep erg onrustig. Even voor half 5 werd ik hevig klappertandend en geheel bezweet wakker. Ja dit herkende ik…. dit werd veroorzaakt door heel heftige en in hoge trillingen golven aan energy die door me heen gingen. Ik keek op de klok en wist dat de maansverduistering bijna volledig moest zijn. Weer ging ik naar buiten maar zag alleen een rode gloed die zich tegen een duistere achtergrond verspreidde. Geen direct zicht op de maan. Ik besloot een droge pyama aan et doen en maar gewoon in mijn bed te kruipen . Ik liet vervolgens het komende uur de golven aan energy gelaten en klappertandend over me heen komen. Ik wist immers wat het was en dat het over zou gaan.Mijn gedachten gingen uit naar alle mensen in de oorlogen en de gevolgen ervan. Maar ook naar mijn eigen verhalen en ontwikkelingen. En ik dacht…. Morgen weer naar huis……… voor nu LAAT ik gewoon alles even voor wat t is.

Vandaag op de fiets gebeurde er in n flits iets heel bijzonders. Ik had een soort van regressiemomentje. Ik zat dus op de fiets, t waaide flink, naast me zag ik 4 moterrijders aan me voorbij komen. Ik had muziek van Nahko in mn oren en op dat moment hoorde ik t nummer van I Mua. Ik keek naar de motorrijders en zag hun pure ontspanning en genieten. Als in een flits was ik ineens niet meer op mn fiets maar zat ik op een paard. Ik voelde hoe mijn knieën in de ruige behaarde flanken drukten, ik had mijn armen omhoog en slaakte een of andere kreet die in mijn hart nagalmde. Ik voelde hoe mijn lange haren wapperden in de wind, hoorde het ruisen van bomen en wind en de geur van bloeiende heide en warm zand. Ik voelde de warme zon branden op mijn blote rug. Ik was n man…..
Ik schrok, Dus was ook weer meteen weer terug op mn fiets waar ik van schrik en verbazing de rem had ingeknepen. Ik werd overspoeld door emotie en keek met tranen in mn ogen de motorrijders na die in de verte alweer bijna de bocht om gingen  Bizar…….