Als teamondersteuner bij Proteion Thuiszorg bevind ik me als Nederlands sprekende collega in een smeltkroes aan dialecten. Want bij Proteion is het heeeeel gewoon dat er in iedere regio dialect gesproken wordt, om ook zo zo dicht mogelijk bij onze cliënten te staan. De afdeling waar ik voor sta is enigszins anders dan al die anderen….. Wij hebben geen verpleegkundige en verzorgende die gezamenlijk een wijk of regio verzorgen. Wij zijn van Thuisbegeleiding en we helpen mensen zo lang mogelijk in hun eigen thuissituatie te kunnen blijven wonen met de hulp die daarvoor nodig is IN hun thuissituatie. Of dat nu een multi-problem gezin is waar opvoedondersteuning nodig is, een dementerende oudere , of iemand met een psychiatrische problematiek…. We zijn van alle markten thuis zeg maar en komen bij de mensen van onder Roermond tot net onder Nijmegen. Je kunt je misschien voorstellen hoe groot de verschillen in dialect dus zijn bij ons als thuisbegeleiding. Tja, en IK ben dus van kantoor en probeer alles in het werk te stellen zodat de dames en heer hun werk zo goed mogelijk kunnen doen bij al die mensen thuis. Een soort spin in het web dus zeg maar, een TEAMondersteuner…. En de ene keer probeer ik het zuidelijke Limburgse taaltje te verstaan, de andere keer het Venlo’s en dan weer het dialect bij Nijmegen wat een zweem heeft van het Brabantse maar ook van het Gelderlandse van net boven de rivieren.
Ik heb dus zoals velen van jullie meegelezen hebben best een moeilijk jaar achter de rug waarin veel gebeurd is en waarin ik ook grote stappen heb gezet met alle hulp die ik daarbij kreeg van bijzondere mensen. Mijn “helden” zoals ik ze graag met een knipoog en stiekem heeel serieus dus ook noem!! Een van die mega stappen die ik zette was het overwinnen van een angst. En het was Coach Huub die me daar enorm goed bij geholpen heeft. Huub kent niet alleen DAT stukje van mijn verhaal maar ook andere stukjes die veel betekend hebben in wie ik geworden ben. En nu ik weer redelijk stabiel met 2 benen op de grond in het leven sta kijk ik daar dankbaar op terug, want JA, het heeft me gemaakt tot wie ik NU ben, en ik kan zeggen dat ik trots ben op mezelf.
Recent vertelde ik aan een collega nog iets over oa die angst en dat de coaching erbij zo fijn was geweest van onze Huub. OZZE Huub werd er vervolgens verbaasd gevraagd!!?? . Jazekerrrrrr OZZE Huub herhaald ik haar dialect om vooral goed te onderstrepen dat ze de juiste man voor ogen had. Coach Huub is namelijk ook mijn zeerrrr gewaardeerde collega ICTer waarmee ik kan lezen en schrijven , en als t zou moeten ZELFS programmeren hoor!! #grijnzzz
Je zult het misschien bijna niet geloven , maar deze veelzijdige man is dus OOK nog een Sing&Song Writer en zingt in het, ja……. Dialect dus!!!!! Wansums in dit geval , hahaha En ozze Huub zingt ok nog us hiel moi!!! Dus toen er vandaag op faceboek weer iets nieuws van hem langs kwam heb ik heel geconcentreerd zitten luisteren, want Tja…. Wanssums is nou niet net mn tweede taal hoor En dat maakte meteen ook dat het nummer heeeeeel diep binnen kwam en een tere snaar raakte. Een die mijn waterlanders dan ook vrijwel direct wist te vinden toen hij eenmaal met zijn gezongen tekst begon…… Alsof hij over MIJ zong….. ja….. De Zingende Coach Huub, ozze Huub!!
Dank je wel Huub…… Miene Huub!! Dat stukken van jou pad soms zo dichts langs mijn pad lopen zodat we de handen kunnen uitsteken om elkaar te helpen.
Gisterenochtend voor dag en dauw vertrok ik, in het donker nog! En zojuist kom ik thuis aan, en het is donker. Slechts 35 uur tussen deze 2 momenten en het lijkt een tijdsspanne die niet in uren uit te drukken valt. Of dit komt door de vertragingen en slowmotions die zich voor deden of door de intensiteit waarmee ik de dingen beleefden en de tijd stil deed staan…. Misschien beide…… Het vreemde is eigenlijk wel dat het zo haaks staat op wat je normaal hoort over tijdsbeleving. Zo zegt men immers als iets moeilijk of vreselijk saai is dat het eindeloos lijkt te duren, en heb je het ergens naar je zin of ben je druk bezig dan vliegt de tijd. Met dat uitgangspunt zouden de afgelopen 2 dagen dus in een poep en een zucht om gevlogen moeten zijn. En dat is dus niet zo, integendeel!!
Het bevestigd mijn gevoel dat er iets “vreemds” of misschien liever gezegd “Nieuws” aan het gebeuren is in onze dimensie en onze beleving. Hmmm, een onderwerp om binnenkort nog eens op terug te komen en ja…. Ook te verwerken in mijn boek waar de tijdbeleving van Lemuria toch ook heel anders was. Terug naar het hier en nu en de draad van mijn verhaal van vandaag en gisteren!!
HOME
Ik kom dus net binnen en plof op mijn stoel. Eerst maar eens een bak ECHTE lekkere koffie #grijnzzz Ja…. MIJN stoel, haha al is dit een tijdelijke woon en verblijfplaats het voelt eigen, veilig en thuis. HOME bij en met mezelf, IN mezelf ook vooral. Ik voel de lichtheid in mij na tintelen die gisteren tijdens een intens mooi en intiem concert ontstaan is. Nee…… ik ga niet meteen door springen naar het hoogtepunt van mijn verhaal. Dus terug naar mijn vertrek van gisterenochtend!
Vrijdagochtend op t mooiste moment van weer een nieuwe dag… bij t krieken van die dag dus . Het eerste licht veelbelovend zacht roze aan de horizon wat zorgt voor een bijzondere lichtval. En ik zat op mijn fiets om te starten met een veelbelovende bijzondere dag. Een wel heel wonderlijke verrassing die mijn pad kruiste. Letterlijk ♡ Want 2 jonge hertjes sprongen een meter of 3 voor me het bos uit om het fietspad en de weg over te steken in n paar sierlijke sprongen. Het leek even alsof alles om me heen vertraagde en dat eerste licht in slowmotion weerkaatste in de ogen van het 2e hert wat twijfelend zijn hoofd draaide en me een moment aankeek. Zou het idd zijn springmaatje volgen. Ik bewonderde de flanken die trilden door het aanspannen van de spieren om de sprongen te kunnen maken. Prachtig hoe gracieus ze dat toch doen. Mijn dag kon al niet meer stuk zo veelbelovend als die was…. maar deze ervaring zorgt voor een gouden randje.
Hoe mooi kan het zijn he!!
Maar OK…. Laat ik mijn best doen van deze 35 uur niet meteen een heel boekwerk te maken maar mijn best doen het kort te houden. Uhhhh tja…. Ik beloof niks he!! 😉
Na een paar uurtjes werken op kantoor besloot ik dat ik niet langer kon wachten!!! Ik wilde naar Amersfoort waar mijn avontuur in de start van dit veelbelovende jaar zou plaats vinden. Maar dat kon niet met lege handen!! Immers ik ging 3 bijzondere mensen bedanken en wilde dat op mijn eigen manier doen natuurlijk. Dus liep ik tegenover kantoor het kadowinkeltje in en een paar deuren verderop de bloemenzaak ook om daar mijn rozen te kopen, Mooi, vol, intens wit met een teer randje groen en in de bloei van hun leven om vooral NU van te genieten en klein en teer maar “for ever” beschermd in een mooie glazen tube.
Tevreden met mijn aankoop pakte ik de fiets en vertrok naar het Venloose om daar mijn fiets bewaakt te stallen en de treinreis naar Amersfoort aan te gaan dus. De incheck in het NHhotel verliep vlekkeloos en ik kreeg een kamer op de 6e verdieping met een prachtig uitzicht op de opkomende volle maan. In gedachte nam ik nog even het korte stukje door van wat ik wilde benoemen bij het bedankje wat ik zo graag uit wilde spreken en dus overhandigen. Pffff zoals gewoonlijk was ik echt STIK zenuwachtig daarvoor maar wist ik dat op het moment dat Nikos me de ruimte zou geven ik mijn verhaal zou doen en geen mens zou merken hoe enorm spannend ik dat wel vindt. Ik spreek voor volle zalen, ja voor radio en TV soms zelfs, en nog nooit hebben mensen aan me gemerkt wat het van binnen met me doet. Tja….. ook iets wat ik aan mijn verleden te danken heb, hahaha
Via mail was aangegeven dat we voor het concert vanaf 19.15 welkom waren om vooraf een drankje te doen enzo. Je begrijpt dat ik als ECHTE fan dus als eerst naar binnen stapte, haha, ja buiten personeel dan natuurlijk!! Toen het zaaltje open ging vond ik een fijn plekje naast een mama met haar Auti?-dochter. Tja, en ook DAT kan GEEN toeval zijn he!! Bijzonder, een mama die ook via deze weg en muziek healing zoekt voor wat haar zo innig lief is. Wat heerlijk om te kunnen genieten van wat ik zag gebeuren in hun aura’s. Bijzonder!!!! En wat was ik blij de 3 lieve en bijzondere mensen waar ik vandaag speciaal voor kwam te kunnen zien, knuffelen en zelfs even tijd te hebben voor wat korte gesprekjes zo voor en na. De muziek van The Wanderer via mijn oortjes doet veel met me, was life-saving idd. Maar daar Live aanwezig weer in de energy die het veroorzaakt, de golven aan diepe liefde, compassie en meer…. De stardust die vanuit de aura’s en energy verspreid werd over het publiek. Ze hebben er misschien geen weet van…… maar dat is niet erg want het gaat om hetgeen het doet en als een rimpeling in water door de mensen wordt meegenomen. Ook ik heb me er in ondergedompeld en voelde met de minuut hoe zeer het weer lichter in me werd, hoezeer het verlossing bracht en hoe diep het gevoel van liefde in me doordrong. Ze waren mijn reddingsboei in het afgelopen jaar en ik heb met hun hulp mijn hoofd boven water kunnen houden, steeds weer als de storm te heftig werd. Ieder op hun specifieke wijze, heel bijzonder!!! Nikos in de start van mijn online kennismaking met “these waters”
Het water waar ik me zo veilig en thuis in voel. Al heel snel daarna ook take 11B met W’re all going home in het langzame tempo
, waarbij ik de rust kon bewaren als de golven me overspoelden, mijn reddingsboei om keer op keer te luisteren en de storm te doorstaan en me letterlijk hier in DIT leven te houden zonder er uit te stappen …….. En mijn heilige pleister op de wonde voor iedereen en alles wat me pijn deed; The other side of the river van Victor
Het nummer zonder tekst, slechts de toetsen die weerklinken, van klein, fijn en teer naar intens en heftig, zooo moooi en helend ook. Ik kan in woorden niet voldoende uitdrukken wat het voor me betekend, en ook de rozen zeggen niet alles…. Maar het is OK…. Onze zielen weten…..
Al na een paar nummers gaf Nikos me de ruimte mijn verhaal te doen en kreeg ik de kans dat af te ronden met mijn bedankje via de rozen for NOW&FOREVER. En ook die boodschap zal misschien pas achteraf binnengekomen zijn. ( of nog niet, hahaha)
Na een fijne nacht in het NH heb ik lopen nagenieten in de oude binnenstad van Amersfoort en ook Denbosch, me compleet afsluitend van alle mensen om me heen, nog even lekker in mijn eigen bubbel met de energy van vrijdagavond en de muziek in mijn oren die maakte dat ik die energy NOG beter en langer vast kon houden ook daardoor. Alle problemen op het spoor negerend ook genoot ik van de dag en genoot ik na van wat me weer was geschonken. En kijk ik vooruit naar 2 februari waarop ik wederom in Amersfoort zal zijn en ze weer ga ontmoeten die 3! Al zegt my guts feeling me dat het dan een “ander” verhaal gaat zijn…… dusssssss….. wordt vervolgd!!
Ben je nu wel HEEEL nieuwsgierig geworden??
Dan is dit de link naar hun website en dit naar de FBpagina
2019 was niet alleen het jaar van de grote veranderingen, van de vele dieptepunten en ook topdagen….. 2019 was zekerrrr ook het jaar van “mijn helden”!! Mensen die ik zo voor en na om me heen verzamelde die allemaal een belangrijke rol speelde in de momenten die voorbij kwamen.
Zo ontdekte en ontmoette ik mijn muziek-held Nikos , The Wanderer. Mijn reddingsboei in woelige wateren die me hielp me staande te houden in en op de waves die kwamen en gingen.
Kreeg ik alle hulp die maar mogelijk was van mijn Acu-held, Rob. Mijn homeopathisch arts en Acupuncturist waar ik hopelijk nog vaak koffie mee zal drinken, ook als het GOED met me gaat.
Zette ik waardevolle stappen dankzij de coaching van mijn buddy-hero, Huub
Heb ik natuurlijk meerdere schrijvers-helden maar daar kwam dit jaar een wel HEEEL bijzondere bij, schrijf-held Alex.
En daar wil ik nu dus nog een held aan toevoegen, een ware Kook-Held, Ferry, de kok die altijd ZOOO enorm goed voor me zorgt als ik te gast ben in zijn restaurant in de Thermen Berendonck.
Want zoals je als lezer misschien wel weet is mijn leef- en eet-style geen eenvoudige!!! Want naast de allergieën en intoleranties voor tarwe, lactose en soja volg ik de Ketogeen lifestyle om zo mijn hormonen en gezondheid op een natuurlijke manier in balans te houden. En dus zijn suikers uit den boze .
Sinds de opening van deze sprookjesachtige oosterse Thermen vlak bij Nijmegen ben ik er al een flink aantal keren geweest om een dagje te onthaasten en bij mezelf te komen. Meestal alleen, en soms ook wel samen met bijzondere vriendinnen. En ik boek eigenlijk ALTIJD ook het lunchbuffet meteen mee, want ik eet echt nergens buiten de deur zo lekker en geheel naar mijn wens als daar!!!! Dat komt door de fantastische kok dus die steeds opnieuw weer lekkere dingen voor me maakt of laat maken. De ene keer zijn dat gamba’s met wok groenten die hij voor me staat te wokken terwijl ik even met hem babbel, de andere keer laat hij iets bijzonders uit de andere keuken komen. Steeds opnieuw zijn het kleine schilderijtjes op bord die hij me dan aan tafel komt brengen, steeds weer met een warme lach en de vraag of hij nog iets voor me kan betekenen. Ja…. Een ware Held voor me dus!! Hij is dan ook degene die zo’n zalige wellness dag een gouden randje weet te geven.
Afgelopen woensdag was ik er weer en werd ik verwend met heerlijke vis op bloemkool. En opnieuw weer zo mooi opgemaakt met een sprietje groen als finishing touch. Je begrijpt misschien dat ik er op zo’n moment wel van baal dat fotograferen echt uit den boze is …….. En terwijl ik dat dus ook zo zei tegen mijn kook-held Ferry werd het idee geboren er een tekening van te maken!!!
Bij deze dus, het werd een aquarelle!!!
Dank je wel Ferry en alle andere collega’s bij de Berendonck voor alle goeie zorgen in het afgelopen jaar bij jullie. Ik kom graag weer langs in het nieuwe jaar!!! Voor iedereen een fantastisch jaar einde en een schitterend begin van 2020
Ik leer nieuwe mensen kennen, ik ontdek nieuwe grenzen en mogelijkheden. Ik ontdek zelfs nieuwe stukjes IN mijzelf die me verwonderen…. Maar die me ook heel intens gelukkig maken. IK , die zo duidelijk voor mezelf gekozen heeft wordt op alle mogelijke manieren beloond door het Universum. Maarrrrr zoals we allemaal weten… bij de pieken horen de dalen!!! Intense emoties bestaan uit 2 soorten ???? Euforie is er daar een van, diep verdriet een andere. En van mij mogen ze er allemaal ZIJN. Vandaag doorleef ik het scala daarvan als een schilderspalet met alle tinten die je maar kan bedenken,…. Toch net weer even anders dan de 50 tinten grijs… hahah Wat mij betreft is het meer de waaier die ontstaat vanuit de regenboog <3
Zo nam ik bv vandaag weer even het boek in mijn handen van Alex, “Dolen” Het boek wat me zo diep aangegrepen heeft en waar ik bij de laatste 3 bladzijden zo compleet uit mijn schoenen geslagen werd. Met de wetenschap wat de verhaal lijn doet, met de kennismaking met Roy/Alex, en met nog veeeeel meer wat daar bij hoort wat ik NIET toe wil lichten……. Pakte ik dus dat boek vandaag weer op. En ik herlas….niet alleen de laatste 3 blz maar de laatste 10! Dat voelde een beetje vreemd en ongemakkelijk na onze ontmoeting in RL van gisteren….. die eerste pagina’s die ik las…. Hoe anders dan de vorige keer werkte dat nu op me in….. Des te dieper kwamen de laatste 3 pagina’s binnen en opnieuw huilde ik tranen met tuiten. Nu niet vanuit de herkenning en ook mijn eigen pijn, maar volledig me in hem te kunnen verplaatsen. Op de achtergrond staan onze gidsen en ze troosten me…..
En ik realiseer me hoe uitverkoren ik me voel dat ik de rol mag spelen die hier voor me ligt…..
Vanmorgen even na zessen schrok ik wakker uit een wel heeeel intense droom. JA!!! Het zou ook een relaxte maar intense dag worden. Vandaag was DE dag!!! Dus zwaaide ik opgewonden mijn benen het bed uit. Helemaal wakker en klaar om aan deze dag te beginnen. Ik had nog een uur en alles stond al klaar dus was dat vooral de social Media die aan bod kwam om de tijd te doden. Af en toe leek het of mijn hart een extra roffel gaf aan de binnenkant van mijn borstkas. Zou ik die laatste 3 bladzijden nog een keer lezen??? Ik had het boek niet meer open gehad sinds ik het uit had. …… Nee….. beter van niet….. misschien morgen….. achteraf….. Voor nu was het boek gewoon af en toe tussen mijn handen vasthouden en opnieuw voelen voldoende!! Ook zonder het te herlezen, die laatste 3 bladzijden voelde ik de emotie weer van het moment waarop ze dus las. Ik wilde geen tranen vandaag. Zelfs niet als ze niet van verdriet waren , maar van andere diepe mooie emoties zouden zijn. In gedachte verzonken deed ik zo nog wat dingen op de automatische piloot en trok even na 7 de deur achter me dicht en liep het nog donkere en stille dorp door richting bushalte. Helemaal HAPPY toen de hoofdpersoon van vandaag, Alex dus, op de wifi van de bus binnen kwam en de eerste appjes op en neer gingen. Mijn privat Meet&Greet had een plaats en tijd gekregen wat een enorme #Grijnzzz op mijn gezicht toverde. De inmiddels bomvolle bus met schooljeugd zal wel gedacht hebben……
Ondanks de drukte wist ik toch een plekje te veroveren in de overvolle trein. Ik zag het langzaam licht worden en genoot van de mistflarden in het voorbijschietende landschap. Dit ochtendlicht is het mooiste moment van de dag in deze tijd van het jaar. Ik zie dan de gekleurde ininmini bliksemschichtjes door het hoge vochtgehalte van de lucht tegen de mistige achtergrond. Terwijl ik daar naar kijk snelt ook de tijd vooruit en voor ik het weet zijn we al in Nijmegen. Time Fly’s when your having FUN!!! Nou….. dan kon de avond dus wel eens op lichtsnelheid gaan
Na nog weer een stukje bus, stapte ik uit bij de juiste bushalte en, trok mijn jas goed dicht en begon aan een frisse ochtendwandeling van 2 kilometer naar de Thermen Berendonck. Een aantal auto’s reden me voorbij op de weg die enkel en alleen naar het sauna complex zou leiden….. Vroege gasten, net als ik dus. Tot er ineens een auto flink in de remmen ging. Ik zag door het raam achter een tas op de achterbank belanden en de bijrijders deur zwaaide open. Een aardige jonge dame riep “stap in joh!!”Ik begroette haar, helemaal happy, terwijl ik instapte. Mijn dag kon natuurlijk al niet meer stuk maar kreeg wel een extra zilveren randje ( ja die zat in haar aura) door dit lief gebaar van dit prachtig mooi mens.
Ik geniet van mijn 1e rondje sauna’s, wandel in de tuinen om af te koelen en merk in de meditatiesauna dat mijn avontuur van vanavond zelfs even UIT mijn gedachte verdwenen is. Ook de lunch, met mijn wok-held weer aanwezig, is opnieuw sensationeel lekker! Helemaal Keto en E’Anna proof. Op advies van mijn Acu-held probeer ik daarna een powernap op de heerlijk verwarmde waterbedden. Maar nee……dat is net een beetje teveel gevraagd……
Inmiddels heeft een hele hoge trilling zich in mijn hart chakra verankert waardoor het lijkt alsof er een heleboel vlinders achter mijn borstkast fladderen. Het doet me denken aan de afbeelding die ik vanmorgen al vroeg op facebook deelde…. Ik loop naar de Alhambra Sauna, een stoomcabine sauna waar ik me heerlijk terug kan trekken in een hoekje gevuld met nevelen. Ook hier kan ik genieten van de bliksemschichtjes energy en stel een beetje verbaasd vast dat ze met meer zijn dan normaal, en veel feller ook. Ik voel hoe de Kundalini van chakra naar chakra golft en mijn 3e oog lijkt op te vlammen en toont me beelden die heel zeker niet van deze wereld zijn. Met een zucht geef ik me r aan over en geniet even van de onaardse muziek in de ronde tempel. Ik sluit mijn oog en open mijn ogen weer. Ik kijk naar de vlinders die voorbij vliegen in de tuin van het Alhambra. Een animatie op de muur in deze sauna. De ruimte om me heen begint te golven…. Wowww E’Anna, wel hier blijven nu…. NU!! Ik sta op en besluit mezelf 1x de Lotus te gunnen. Een IJSkoude waterval vanuit een Lotus aan het plafond. Eigenlijk niet goed voor me zo in de winter met mijn reuma. Maar het is zo ENORM KICKEN!!! Daarna besluit ik naar de dennensauna te gaan om even te landen hier op aarde. En een flinke dennenboom te laten groeien. Vanuit mijn basis chakra laat ik de wortels moeder aarde in gaan. Ik ga er gemakkelijk bij liggen en bedenk hoeveel stappen ik wel niet al gezet heb het afgelopen half jaar!! Het feit alleen al dat ik hier LIG, een drempel die ik vorige keer in de sauna pas kon nemen en waar ik me daarvoor zo kwetsbaar niet aan over durfde te geven. Opnieuw LIG ik nu weer hier, trots te wezen op mezelf dus. En terwijl de straaltjes zweet langs mijn lijf kriebelen schiet een wel heel erotisch beeld door mijn hoofd. Een dolen invloedje… dank je wel Alex!!!… Over kwetsbaarheid gesproken!! Lachend in en om mezelf bedenk ik dat er meer mensen met een rood aangelopen hoofd zijn. Ik val er dus zekerrrrr niet mee op, #grijnzzz
Ik voel hoe mijn kundalini zich weer roert en nog steeds mijn trilling lijkt te verhogen vanuit mijn hartchakra. Waar dient dit toe?? Vraag ik mijn gids. Ik krijg geen antwoord. Normaal kan ik hele gesprekken voeren alsof we aan de telefoon zitten. Maar nu blijft het stil!. Ik vraag het opnieuw… en of het soms met mijn avondplannen te maken heeft…… “Geef je er nu maar aan over, vertrouw ons” is het enige wat er tegen me gezegd wordt…!
Na weer een afkoelwandeling in de tuinen besluit ik een wijntje te gaan drinken om mijn verhaal van vandaag op te schrijven. Ik weet al waar op mijn blog het komen moet. Onder “bijzondere ontmoetingen en NEEE niet op facebook deze keer. En dat wijntje is om me een beetje moed in te drinken alvast, want inmiddels giert ook de spanning door mijn lijf. Een prettige spanning van avontuur en zoveel meer. Er schieten inmiddels ook geen honderden vragen meer door mijn hoofd. Ik zal het idd maar over me heen laten komen ja……
Met grote hanenpoten begin in ik in mijn schrijfboekje bij het begin van deze dag. En ik weet dat het een LANG verhaal zal worden. Misschien zelfs wel in meerdere delen. Met deel 1 “de sauna en de oplading van…” En een deel 2 , “de ontmoeting en wellicht de ontknoping”. Deel 1 is bijna klaar. Tijd om me te gaan omkleden en richting stad te gaan nu het hier ook drukker wordt.
Deel 2
Met de bibbers in mijn knieën, lijf en dus ook vingers stuur ik een appje…. Change of plans?? Blijkt dat niet alleen aan mijn kant maar ook bij Alex de dingen anders lopen dan gedacht. Haha. Daardoor wordt time & place aangepast en zit ik met een almondmelk cappuccino even voor en na 5 vol spanning uit te kijken naar wie er langs loopt op het station bij Starbucks. En ja hoor, daar is ie!!! En inderdaad….. geen blauw maar een gouden randje in zijn aura, WAUWwwww De begroeting is warm, vol van genegenheid van zielen die elkaar al zoooo lang kennen. We beginnen met koffie en eindigen met een lege fles wijn in de kroeg op het station. Super sfeertje daar!!! Een open, eerlijk en oprechte avond van delen wat we in hart en ziel zo met ons meedragen. Gelijkwaardig, gevoelig, warm, mooi, humoristisch en soms echt ook hilarisch!!!
Een bijzondere dag, een bijzondere nieuwe vriendschap ook!!! Het boek van Alex; “Dolen” heeft me veel gebracht de afgelopen weken. We hebben het er tot in details over gehad ook. Met mijn innige en oprechte dank dus daarvoor. Tijd nu om daar iets voor terug te doen toch?? Want wat mij betreft bestaat het leven uit uitwisselingen voor, door en met elkaar!!! Dank je wel Alex voor jou verhaal en voor jou “ZIJN”. Op naar deel 2 en 3 he <3
