Ik kijk terug op een turbulente en emotionele week. De 1e week met mijn stappen op een nieuw pad. De kogel ging door de spreekwoordelijke kerk, Ik wil alleen verder!! Maar tegelijkertijd ook de wens dat op een liefdevolle manier te doen, dat afronden van een levensfase. Het was een week van diepe gesprekken en diepe stiltes…. Van diepe emoties en diep nadenken. Het was een week van weinig uurtjes slaap en weinig goed gevulde borden. Want hoe zeer ik op mijn best deed… vaak kreeg ik geen hap weg en joeg de slapeloosheid in combinatie met een pijnlijke onderrug me het bed steeds weer uit. Ik probeerde wel goed voor mezelf te zorgen…. Maar dat lukt gewoon even niet iedere dag. Ik mag me gelukkig prijzen met de lieve vrienden om me heen. De een belt uren en uren met me zodat ik mn verhaal kwijt kan en geeft me goeie tips voor mijn TO_DO lijstjes. De ander vergezelt me op een dagje thermen om toch die broodnodige ontspanning te krijgen en ook hier kon ik opnieuw de kluwens aan gedachte en emoties wel kwijt. Ik merk hoe het me helpt mijn verhaal steeds opnieuw te vertellen, het schept helderheid, als troebel glas in woelig water waar je echt niets meer door kan ontwaren of zien. Het glas wat langzaam boven water gehaald wordt en ontdaan van de nodige waterdruppels die het totaalbeeld nog steeds in stukjes breekt. Ik voel hoe ik me langzaam weer “heel” kan voelen. En de onzekerheid plaatst maakt voor een enorme rust en een “WETEN” dat het goed is. Ik weet wat is los laat, en ik weet deels wat ik er voor terug krijg. Ik weet dat het niet alleen mij ook verdriet zal doen en ik kan alleen maar hopen dat ik die ander niet TE veel verdriet zal doen om te dragen…… Ik weet niet wat de toekomst me gaat brengen, ik weet alleen wat ik hoop dat ik nog zal mogen leren en ontdekken. En ik vertrouw dat dat wat bedoeld is voor mij nog op mijn pad langs zal komen. Gevraagd en ongevraagd! Mijn ziel koos er voor dit leven zo intens als maar mogelijk te kunnen ervaren…. En ja….. ik ben daar zekerrrr nog niet meer klaar!!!
Vanmiddag las ik in een bericht van een bijzondere tempelpriesteres, Michelle Shanti hoe zij een intense ervaring had met hulp van weer een andere tempelpriesteres. De woorden die door haar gezegd werden wil ik hier graag herhalen. Want ze zijn niet alleen voor hen van toepassing maar zekerrr nu ook op dit moment voor MIJ. En ja…. Wie weet dus ook wel voor jou <3
‘To let go of the past consciously, is to create your future consciously. Not necessarily the future you wished for or desire, but the one you know in your heart you’re destined to fulfill.’