Het einde van een periode van 3 supermoon, met als toetje toe een lading aan binnenkomende energy ten gevolge van de recente solar flairs en afgesloten met een solar eclips voor nieuwe maan.
In deze eindsprint lag ik 3 dagen in bed met wat een enorm heftige griep leek. Of is het de Upgrade waar sommigen het over hebben? Ik ben niet verkouden, noch heb ik last van mijn maag/darmen. Wel heb ik soms hoge koorts en dan weer vlagen van ondertemperatuur,ijskoud met rillingen. Ik besloot in ieder geval deze rit uit te zitten (liggen) zonder het nemen van medicijnen. Wel nam ik vers vruchtensap en kippensoep
Ik kijk naar mijn 3 super moon power stick met uiltje. Het is niet AF, maar ik besef dat dit nooit AF is… het is een proces wat in stappen verloopt. Soms kabouterstapjes, soms reuzenstappen. En ik bevind me voor nu in een van de reuzenstappen. En zo voel ik me dan ook letterlijk , een reus in een mensenlijf.
Ik voelde hoe mijn cellen zijn geschud en opgerekt om enerzijds op te schonen en anderzijds meer licht te kunnen bevatten. Het klinkt misschien raar maar ik voel me fysiek ook groter. Zo stond ik vanmorgen in de douche en het voelde alsof ik daar niet meer in paste, maar net als mijn kleding past alles nog, ja ik ben zelfs 2 kilo afgevallen in 3 dagen. De zware hoofdpijn en de koude en warme vlagen zijn een heel eind minder nu de fase van nieuwe maan gestart is. Ik houd de term griep er nog maar even in om ook in alle rust aan deze nieuwe toestand te kunnen wennen en mijn draai te vinden in dit lijf.
Ik ga vandaag voor het eerst in dagen weer even naar buiten om de frisse lucht te voelen. Even goed Aarden!! Het zonnetje schijnt heerlijk en de wind is fris. Nog wat bibberig pak ik mijn fiets. Ik zit op mijn fiets en voel de harde randjes van deze wereld, het scherpe licht en ook nu voel ik me een reus op mijn fiets en kloppen de perspectieven niet die mijn ogen waarnemen. Ik neem het waar en laat het zijn wat het is, ik observeer slechts en doe er verder niets mee. Ik merk dat ik na een aantal dagen alleen gericht te zijn op mijn innerlijke IK, ik me nu ook weer kan richten op mijn buitenwereld. Als ik beelden zie om me heen, via facebook of Google merk ik dat ik diep emotioneel geraakt wordt bij het minste of geringste. Voor nu geniet ik er van en wacht geduldig op de balans die wel zal komen. Belangrijk om weer even terug in mijn holletje te kruipen daarvoor dus.
Thuisgekomen neem ik na daaaaagen voorzichtig weer een kopje koffie en besluit dat het ook tijd is weer eens echt lekker te koken. Portobello gevuld met pesto, spinazie, roerei en italiaanse kaas. En daarbij een salade van ijsbergsla, tonijn, tomaatjes, gekookt ei, mais en een gesnipperd uitje. Jammie!!!
Klinkt echt lekker he!! Nu maar hopen dat mijn fysieke IK er ook trek in heeft 😉
