Vanmiddag loop ik door mijn tuintje langs alle planten die al in herfststand komen. En ik sta even stil bij mijn dubbel dragende framboos. Wat een prachtige en bijzondere struik is t toch. Als eerste in t voorjaar maar ook als laatste in de herfst snoep ik van haar vruchtjes. Heerrrlijk!!! En ik ben dankbaar voor wat moedertje natuur me allemaal brengt. Ook ben ik blij dat ook dit seizoen ik weer zoveel heb mogen delen met anderen aan jam, sapjes en pruimenstroop. Een genot om te zien groeien, te oogsten en er iets lekkers mee te maken. Een genot om het in vreugde vervolgens te delen. En ik besef dat het de Godinnen Demeter en Ceres zijn die in mij samensmelten als ik langzaam deze framboos om mijn tong weg laat smelten.
