Over herinneringen en metamorfoses en being @HOME

Ik werd wakker uit mijn droom in Externsteine. Een droom over toen……. Het waren herinneringen die zo levensecht in het nu leken te zijn dat ik geschrokken overeind schoot en mijn benen en rug betaste… toen gingen mijn handen naar mijn buik en daarna naar mijn gezicht. Ik keek om me heen niet wetende waar ik nu eigenlijk precies was. Oja….. HOME….Ik trilde over heel mijn lijf van schrik. Maar de enorme energie die nog door me heen ging alsof ik nog bij externsteine stond was ook nog voelbaar in mijn kruinchakra. Voorzichtig stapte ik mijn bed uit, zoekend naar balans en liep ik naar de badkamer om in de spiegel te kijken….. oefffff ja…. Ik was weer in het NU!!!

Vanwaar de schrik vraag je je misschien af…… Nou dat zal ik je vertellen!!!

Het is inmiddels bijna 15 jaar geleden dat ik externsteine bezocht. Het was in de begindagen van mijn echte spirituele ontwikkeling. Ook toen al was de energy enorm sterk voelbaar voor me daar in het Teutoburgerwald. En HOE graag had ik dat daar boven op die stenen willen ervaren, maar helaas… dat zou me niet lukken Ik was al blij als ik dat kleine stukje zonder scootmobiel kon lopen ….

DIE dag, DAT bezoekje daar, is een van de druppels geweest die mijn emmer heeft doen overlopen!! Ik was er zo ENORM klaar mee met dat lijf van me!!!!! En het is dan ook daarna dat het roer om ging!!! Niet meteen rigoureus…. Alhoewel….. ja eigenlijk WEL rigoureus, in de keuzes die ik maakte en beslissingen die ik nam. Als zou het nog jaaaaaren duren voordat dat ook zijn weerslag vond in mijn lijf. Ik noem het even in vogelvlucht……. Ik verkocht de scootmobiel en kocht een fiets. Je begrijpt dat destijds 1 km al een hele prestatie was. Ik besloot een andere rol in de samenleving te willen vervullen en zocht naast mijn vrijwilligerswerk en stichting een baan waar ik aangenomen werd via de extra subsidie die men daar bij kreeg voor mij als arbeidsgehandicapte. Ik ging naar mijn huisarts en gooide al mijn medicatie bij hem op het bureau en zei “dit moet ANDERS”. Hij stuurde me naar de specialisten die vervolgens niets vonden. Het was zo’n 6 a 7 jaar na de 1e omslag dat ik mijn eerste stappen zette in de alternatieve geneeswijzen op zoek naar mijn gezondheid. Zo ontdekte ik dat ik een aantal intoleranties en voedselallergieën had en begon ik aan de race tegen de weegschaal. Ik woog 150 kilo, had nog steeds best veel medicatie en begon aan mijn Paleo avontuur. Dat deed ik een jaar of 4 a 5 en viel 35 kilo af. Ik breidde mijn fietstochtjes uit van 1 naar 50 kilometer en het lukte me zelfs korte wandelingen te maken (met de juiste schoenen) Het is nu 2,5 jaar geleden dat ik begon aan het keto bestaan en eigenlijk is DAAR de grote doorbraak gekomen. Met hulp van mijn natuurarts en met name acupunctuur kwamen mijn hormonen weer in balans, veranderde mijn stofwisseling en groeide ik verder door naar een gezonde balans. De reuma raak ik er niet meer door kwijt…. De enorme reacties door mijn auto-immuunziekte zijn er wel mee naar de achtergrond verdwenen, samen met nog veeeel meer kilo’s die als sneeuw voor de zon wegsmolten door het vetverbrandende ketonenstofje in mijn lijf Ik moet wel erg mijn best doen voldoende te eten om niet onder de 70 kilo te komen. Hmmmm….. 70 kg…… dat woog ik zelfs als 12 jarige al niet meer…….

Na die droom van vanmorgen heb ik zo dus na lopen denken over die afgelopen jaren…. En wat er zoal voorbij kwam. Wat een bijzondere reizen ik heb kunnen maken over moeder aarde om nog veel meer bijzondere krachtplekken te kunnen ervaren. De wereld is zoooooo moooiiiii als je weet waar je moet zijn he!!! Wat een mega bijzondere mensen ik heb mogen ontmoeten en wat een geweldige veranderingen ik voor mezelf heb kunnen en mogen realiseren. Ik voel me intens dankbaar en dus rolde er geen tranen van verdriet maar van dankbaarheid over mijn wangen toen ik een kaarsje op stak bij een van mijn bijzondere schatten meegenomen na een van die bijzondere wereldreizen.

Wetende dat voorlopig mijn nieuwe HOME het allerbelangrijkste plekje op moeder aarde voor me zal zijn en ik nog niet klaar ben met het creëren van deze bijzondere plek. Er mogen nog wat puntjes op de I of zullen we zeggen wat stipjes in de spiraal???