Nog nasnikkend van de huilbui in mijn droom wordt ik wakker. Ik voel hoe de pijn en de paniek nog aan de randjes van mijn wakker bewustzijn kleven. Ik open mijn ogen en zie licht binnen sijpelen langs de randjes van mijn verduisteringsgordijnen. Ik sluit mijn ogen en keer weer even terug naar binnen. Op zoek naar de reden van mijn verdriet en de blinde paniek. En zo vind ik de droom terug waar ik zojuist uit wakker werd…. In een wereld waar ik mezelf volkomen kwijt ben.
Ik loop door de gangen…. Op zoek naar de juiste kamer…. MIJN kamer. We hebben een nieuwe : ” opdracht” van onze opdrachtgever. En ik wilde iemand iets laten zien wat ik eerder al geschilderd had. Ik woon in een huis met nog heel veel andere bijzondere mensen creatief, excentriek, niet de middenmoot. De algemene ruimtes staan vol met materialen. Het staat vol, ongeordend, chaos overheerst hier. Ik herken mijn gang niet. En kan de deur naar mijn kamer niet vinden. Het schilderij wat ik wilde laten zien staat op mijn kamer. Ik weet hoe het eruit ziet, maar kan het in slechts woorden niet omschrijven en dus wilde ik het laten zien. Heel even zoekt die ander met me mee maar al snel is diegene verdwenen, terug naar zijn eigen opdracht. Ik voel hoe de paniek opborrelt. Ik stop met rennen… kijk om me heen om te zien of ik in rust wel iets in de ruimte herken zodat ik weet in welke gang ik moet zijn. Ik denk het te weten en loop die gang in. Opnieuw iemand die me wil helpen voor even….. om mijn schilderij te kunnen zien. Opnieuw doe ik een poging te vertellen over dat schilderij maar het beeld en de woorden vervagen. De paniek groeit…. Ik kan mijn kamer niet vinden…….. En dat is ongeveer waar ik wakker werd.
Terwijl ik woorden geef aan mijn droom doorvoel ik ook weer wat er zoal langs kwam aan emoties en rollen tranen over mijn wangen. Ik weet dat ik echt niet alle symboliek uit mijn droom begrijp, maar veel is me helder. Het zijn dromen als deze die me helpen te beseffen waarnaar ik onderweg ben en met wie….. Me, Myself & I
I Am Me. Emmy !!!
