Categorie: Spiritueel werk

Geplaatst op

Sacred Path of the Goddess – Perpetual Diary by Tiana

De afgelopen weken was mijn thema ( vanuit de hapto sessies) de dingen kunnen “laten”. Met andere woorden; de ogen gewoon even sluiten voor iets, niet voor alles een oplossing willen of moeten zoeken, niet altijd zo hard werken, ook niet aan mezelf. Gewoon de dinge LATEN dus en verblijven in het NU met wat IS. Loslaten dus ook. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat soms echt verrekte moeilijk vond en nog zal blijven vinden hoor!!! Maar zo bewust daar van uit gaan heeft me zeker wel geholpen te ontdekken wat het voor me kan doen. Toch merkte ik ook op dat de scheidslijn ERG dun kan zijn.
Wat ik daar mee bedoel? Ik zal proberen dat uit te leggen.

In december en Januari merkte ik steeds duidelijker dat het niet goed met me ging. Ik was moe, had last van mijn lijf en kon het maar nauwelijks opbrengen iets te doen voor mezelf, want na het werken was mijn energy domweg OP. Het was geen kwestie van een keuze iets niet of wel te doen en gewoon de boel de boel te laten. Ik kon niet anders. En dus bleef t vaak bij een voornemen tot… ,de wens om…, en soms kwam ik zelfs niet eens tot de wens ….. Ik stelde voornemens bij of zelfs helemaal uit. Ik kwam niet verder dan domweg alles gewoon maar te “laten”. Ook de pijn en last van mijn lijf dus.
NU heb ik wel de energy en handel ik vanuit die keuze dingen te “laten”. Maar merkte ik de afgelopen week dat ongemerkt dat andere soort “laten “mee sijpelde en er soms ongemerkt mee door glipt.  Nam ik me voor, stelde ik uit en werd ik boos op mezelf toen het me helder werd wat me gebeurde. Met vervolgens het inzicht dat boos op mezelf worden niet helpt, dat ik ook dat mag vaststellen en vervolgens mag “laten”. Zelfs de pijn in mijn lijf die al weken weg was, kwam weer terug maar ging niet weg door de dingen te “laten”…….

Ook ontdekte ik dat de dingen “laten” het makkelijkste is als ik dicht bij mezelf kan blijven, meer naar binnen gericht dan naar buiten. En al mijmerend daarover ging ik op zoek naar hulpmiddelen om bij mezelf te blijven. Behalve mijn creatieve uitingen herinnerde ik me ook de periode waarin ik de maanfases volgde en daar de bijbehorende godinnen bij ontdekte. Dat was een mooi en intens proces!! In en met mezelf <3 het is dan ook beslist geen toeval dat ik enkele dagen geleden op t pad kwam van Tiana Art , een bijzonder mens uit Glastonbury  met haar bedrijfje Goddess Temple Gifts, Ongelooflijk geïnspireerd raakte door haar ART en na mailcontact met haar zelfs ook haar diary nog kon bestellen; Sacred Path of the Goddess Perpetual Diary. Een van de allerlaatste exemplaren.  Ik kijk er naar uit om met hulp van dit pad op weer een nieuwe manier de dingen in mezelf te ontdekken. Je gaat er vast nog een en ander over lezen 😉

Vanavond keek ik ook naar een soort van docu; INNSAEI – THE POWER OF INTUITION
Insaei is een heel oud IJslands woord met meerdere betekenissen.
Het kan “de zee binnenin” betekenen, wat onze innerlijke wereld is zonder grenzen of kaders, een constant bewegende wereld van visie, gevoelens en verbeeldingskracht die geen woorden bevat.
Het kan betekenen “binnenin zien”, wat betekent dat je jezelf kent en dat je jezelf goed genoeg kent om jezelf in andermans schoenen te kunnen zetten.
En het kan betekenen “van binnen naar buiten kijken”, wat betekent dat je een sterk innerlijk kompas hebt om je weg te vinden in onze steeds veranderende wereld.
De film gaat over een zoektocht naar de kunst om contact te maken met je innerlijk in de wereld en onze maatschappij van nu. Er wordt gesproken over intuïtie en hoe dit ons mensen verbind vanuit dat innerlijk.

Deze film vertelt me hoe intuitie werkt bij de manier waarop we onze hersenen gebruiken. Intuitie betekent je hele brein laten vloeien. We zien de linkerhelft vaak als de logische kant van de hersenen. Maar intuitie is vaak gebaseerd op ervaring. Alle levenservaring die we hebben, die steeds groter  wordt. Dat is dus de rechter hersenhelft.  Maar als je los laat en je creativiteit een kans geeft, kun je creatief denken over de wereld en hoe je die ziet. Je kunt compleet verschillende  gedachten nemen en die samenvoegen tot een volledig nieuw geheel. Daar komen grote beslissingen en goeie ideeën van.
Als ik verder wil komen vanuit oude problemen, oude patronen etc moet ik dus niet hetzelfde blijven handelen en reageren maar terug naar mijn intuitief voelen, ervaren en handelen.

En ik denk dat het pad in het boek van Tiana me daarbij gaat helpen.

Geplaatst op

De nieuwe maan energy van vandaag

Vanmiddag om 14.14 was het weer een nieuwe maan.
Met nog een klein stapje te gaan staan we aan de vooravond van een heel nieuw jaar met als start de lente equinox. Buiten was het koud en de wereld wit van sneeuw. Maagdelijk…. Heel even ….
Na een geweldige afsluiting van de maan-maand gisteren, stap ik vandaag op de nieuwe golf aan energy en surf mee in een super mooi en intense start van de nieuwe maan-maand. De afbeelding hieronder past dan ook heel mooi bij de energy die ik voelde en bij het thema waar ik mee aan de slag wilde vandaag.

 

 

 

Eigenlijk zit alles er in en vertelt het zo veel! Het is de 8 oftewel het oneidigheids symbool zoals dat in de tuin in Dodewaard ligt net naast het Labyrint. Het Labyrint met de vrouwelijke maan energy vortex die zo duidelijk voelbaar was en in en om het huis de mannelijke zonnen energy vortex. Gehuld in de sterren van ons Universum waarin Moeder Aarde voor ons van belang is om goed voor te zorgen met z’n allen samen.

Home alone had ik alle tijd en ruimte nog eens terug te  vliegen in gedachte naar het Labyrint in Dodewaard bij dat bijzondere huis en de bijzondere man die er woont. Met de bedoeling een tekening te gaan maken van wat ik er gezien en ervaren had. Maar zoals vaker lopen dingen soms anders dan je denkt of verwacht.
Ik liep naar de kast om daar mijn tekenblok, potlood en de doos aquarel potloden te pakken. Ik heb de kast niet eens open gehad!! Want mijn blik ging als vanzelf omhoog zodat ik boven op de kast de houten schijf zag liggen die ik eerder al eens had gebruikt voor string Art. Hmmmm dat is alweer een tijd geleden!!

 

 

 

 

De vortex die ik  toen gemaakt heb en hoe sterk deze voelde. Wat n mooi proces was dat!! Je keek letterlijk van de 3e naar de 5 dimensie en weer terug. Een hele reis!!En de volgende dag het 2e deel van de reis. Losmaken…….vrijheid …. Spiral art is bedoeld om op het hout te laten zitten…… DAT deed ik dus NIET.
En zonder het echt bewust eens te overwegen zat ik in no time aan tafel en snuffelde ik in de tas met restjes katoen.

Ik zat dus op mijn vaste plekje aan de keukenbar en besloot eerst in gedachte nog eens terug te reizen naar Dodewaard , het huis en de tuin met de vortexen en opnieuw eens daarin te gaan voelen.
De eerste in paars; heel even in de vortex zelf voelen.

 

 

 

De 2e opnieuw paars; een hart omvanuit liefde te starten.

 

 

 

Toen aan de slag met regenboogkleuren; de zon.

 

 

 

En daarna op zoek naar de maan…..

 

 

 

Ik weet nog niet of deze string Art wel op het hout zal blijven zitten…… ik zal het eens vragen dus of het fotootje er van voldoende is , of dat hij het origineel graag wil hebben, de bijzondere man in het lichte zonnehuis daar op dat heuveltje in Dodewaard waar een schitterend Labyrint de tuin siert rondom een enorme rode Beuk.

Geplaatst op

Griep of upgrade??

Het einde van een periode van 3 supermoon, met als toetje toe een lading aan binnenkomende energy ten gevolge van de recente solar flairs en  afgesloten met een solar eclips voor nieuwe maan.

 

 

 

 

 

In deze eindsprint lag ik 3 dagen in bed met wat een enorm heftige griep leek. Of is het de Upgrade waar sommigen het over hebben? Ik ben niet verkouden, noch heb ik last van mijn maag/darmen. Wel heb ik soms hoge koorts en dan weer vlagen van ondertemperatuur,ijskoud met rillingen. Ik besloot in ieder geval deze rit uit te zitten (liggen) zonder het nemen van medicijnen.  Wel nam ik vers vruchtensap en kippensoep

Ik kijk naar mijn 3 super moon power stick met uiltje. Het is niet AF, maar ik besef dat dit nooit AF is… het is een proces wat in stappen verloopt. Soms kabouterstapjes, soms reuzenstappen. En ik bevind me voor nu in een van de reuzenstappen. En zo voel ik me dan ook letterlijk , een reus in een mensenlijf.

 

 

 

Ik voelde hoe mijn cellen zijn geschud en opgerekt om enerzijds op te schonen en anderzijds meer licht te kunnen bevatten. Het klinkt misschien raar maar ik voel me fysiek ook groter. Zo stond ik vanmorgen in de douche en het voelde alsof ik daar niet meer in paste,  maar net als mijn kleding past alles nog, ja ik ben zelfs 2 kilo afgevallen in 3 dagen. De zware hoofdpijn en de koude en warme vlagen zijn een heel eind minder nu de fase van nieuwe maan gestart is. Ik houd de term griep er nog maar even in om ook in alle rust aan deze nieuwe toestand te kunnen wennen en mijn draai te vinden in dit lijf.
Ik ga vandaag voor het eerst in dagen weer even naar buiten om de frisse lucht te voelen. Even goed Aarden!! Het zonnetje schijnt heerlijk en de wind is fris. Nog wat bibberig pak ik mijn fiets. Ik zit op mijn fiets en voel de harde randjes van deze wereld, het scherpe licht en ook nu voel ik me een reus op mijn fiets en kloppen de perspectieven niet die mijn ogen waarnemen. Ik neem het waar en laat het zijn wat het is, ik observeer slechts en doe er verder niets mee. Ik merk dat ik na een aantal dagen alleen gericht te zijn op mijn innerlijke IK, ik me nu ook weer kan richten op mijn buitenwereld. Als ik beelden zie om me heen, via facebook of Google merk ik dat ik diep emotioneel geraakt wordt bij het minste of geringste. Voor nu geniet ik er van en wacht geduldig op de balans die wel zal komen. Belangrijk om weer even terug in mijn holletje te kruipen daarvoor dus.

Thuisgekomen neem ik na daaaaagen voorzichtig weer een kopje koffie en besluit dat het ook tijd is weer eens echt lekker te koken. Portobello gevuld met pesto, spinazie, roerei en italiaanse kaas. En daarbij een salade van ijsbergsla, tonijn, tomaatjes, gekookt ei, mais en een gesnipperd uitje. Jammie!!!
Klinkt echt lekker he!! Nu maar hopen dat mijn fysieke IK er ook trek in heeft 😉

 

Geplaatst op

To be or not to be….. That’s the answer we al know

Vandaag was weer een bijzondere dag. Met recht weer zo een met een gouden randje. Ik ga proberen om je met mijn woorden mee te nemen en zo mijn ervaring en beleving met je te delen. Het wordt een laaaaaang verhaal

Zondagochtend, even voor negen liep ik de deur uit om met mijn #vrijreizen op pad te gaan. Het was nog stil op straat. Geen auto’s en fietsers rushing naar hun job of schoollokalen.  Slechts een enkeling op z’n dooie akkertje aan de wandel met een hondje. Geen overvolle bus met studenten naar het station en ook in de trein slechts vaders of moeders met enthousiaste kleintjes op pad naar opa en oma aan de andere kant van het land. Een stel jongelui die duidelijk de nacht doorgetrokken hadden en nu op weg naar huis. En een jong stel helemaal verliefd in elkaar opgaand. Heel anders reizigerspubliek dus dan door de week. Ik geniet er van dan naar mensen te kijken en te bedenken wat hun dag speciaal zal gaan maken. Houd dit stukje van mijn verhaal even in gedachte voor  mijn verhaal over mijn terugreis later vandaag.

Na bus, trein en weer bus kwam ik bijna 3 uur later aan in Nieuwegein in het Fletcherhotel waar de spirituele doe- en ervaar beurs zou zijn van 11.00 tot 17.00. Een laag drempelige beurs zonder entreegeld en naast alle info bij mensen in kraampjes en achter tafels ook nog een hele middag met gratis lezingen. En dat was dan ook mijn reisdoel van vandaag, de lezing van Elisabeth van Gelder, To be or not to be, that’s the answer we all know. En ik dacht dus dat dat dan ook mijn enige Highlight van vandaag zou zijn….. hoe mis ik dat toch kon hebben lees je verderop in mijn verhaal.

Het was echt heeeerrrrrlijk mijn soulsister Eli weer in mijn armen te sluiten, want al zijn we nog zozeer verbonden en dus nooit echt ver van elkaar vandaan in spirit, niets is fijner om elkaar ook weer even te kunnen voelen in ons aardse en lijfelijke leven. Elkaars warmte, elkaars glimlach en ook gewoon even elkaars hand vast te houden. En te voelen hoe je hart dan overloopt van liefde. Te voelen hoe vanuit je hart als een waterval die liefde je lichaam in klatert en je vult met de golven van die liefde die gepaard gaat met herinneren, herinneren waar de bron van die liefde zich bevindt, waar het begon en hoe het in cirkels rondgaat. Soms zijn het cirkels in kalmte, soms ook in de heftigheid van een tsunami in een draaikolk. En dat alles gaat dan door me heen in gedachte en emoties in splitseconds en ik geniet van het moment, van gewoon daar kunnen zijn, heel even.
Aan het eind van ons gesprekje vraagt ze me iets te doen….. en ik voel de storm aan emoties erbij, niet alleen bij mij, ook bij haar en ik verbaas me………. Wat is haar link aan deze “opdracht en vraag” aan mij????? Ik besluit het even te parkeren en na een korte pauze voor mezelf eerst deel te gaan nemen aan de lezing waar ik dus voor kwam.

https://www.facebook.com/events/226001754602757/
De lezing; To be or not to be, that’s the answer we all know.
Enkele maanden geleden las ik deze titel van deze reeks lezingen voor het eerst en ik WIST, bij de 1e uit de reeks ben ik aanwezig. De titel pakte me, deed me tintelen van kop tot teen en tot in het diepste van mijn ziel. Inmiddels herken ik dat gevoel en weet ik dat ik er naar kan en mag luisteren. En dat alles als vanzelf op mijn pad komt wat nodig is om er bij te ZIJN. Ik hoef alleen maar te ontvangen. En dus stel ik me er voor open. Of vraag ik wat ik denk wat er voor nodig zou kunnen zijn…….

En daar zat ik dus, in de 2e rij op de 1e stoel in die rij. Schuin voor me zit een jong stel, een jonge dame met lang blond haar en naast haar een jonge man met kort donker haar. Ik denk dat ze bij elkaar horen want ik voel hoe ze liefdes golven uitwisselen. Er komen best veel mensen binnen. Er is op een gegeven moment nog maar 1 stoel vrij achterin. Ik voel het roffelen van trappelende voeten door mijn buik gaan, mensen die benieuwd zijn en vol van verwachting in wat er gaat komen. Natuurlijk zitten mensen niet echt fysiek te trappelen, maar het is wel de verwachtingsvolle energy die er hangt en zich opbouwt terwijl mensen wat zitten te keuvelen en wachten op de komst van Elisabeth. Ze begint met het uitleggen van wat basis dingen, het Universum, de eenheidsleer, de chakra’s, de auralagen, ons hogere zelf en hoe we in een tijd leven waarin ons hogere zelf in het pure witte licht en energy aan het indalen is in ons fysieke IK via de chakra’s. In haar andere lezingen die ik tot nu toe mee mocht maken nam ze ons als aanwezige dan meestal mee in een soort van geleide meditatie en gebeurde er altijd wel weer iets bijzonders met me. Ik had steeds opnieuw dan nieuwe ervaringen  die maakte dat ik weer een stapje verder kon zetten in mijn eigen ontwikkeling en ervaringen. Al blijft het moeilijk deze ervaringen ook echt te vangen in woorden. Ik zal ook nu dat wel weer proberen te doen.  Terwijl Eli aan het uitleggen was hoe dat indalen zich kon verhouden met bv het christelijke geloof gebeurde het. Ze wees met haar hand boven zich, naar waar het witte licht van de hogere zelf zich in de andere auralaag bevind. Ze trok met haar hand dat licht naar beneden via kruinchakra naar derde oog en keelchakra, naar hart. Zo maakte ze tegelijk het christelijke kruisteken. Terwijl haar hand dus zo in slechts een seconde of 2 naar beneden ging en ze het witte licht meenam, ontstond de lichtgevende laag. Ik kan niet zeggen dat het slechts de ronde schijf was die ze eerder zelf geduid had als laag in een dimensie, het was er gewoon, in en om ons heen, door ons heen, in cirkels die traag bewogen vol van dat witte licht. Het witte licht wat eerder aan het begin van de lezing al mijn fotootjes overbelicht had, werd ineens heel zichtbaar, voor mij althans. Door het witte licht liepen ragfijne gouden en zilveren draden. Die lieten me ook zien hoe de stromingen liepen dus. En we waren niet eens in een meditatie!!!!! WOW!!!! Ja , met recht, de mensheid heeft weer een stap gezet in de groei in eenheid, dat was me meteen wel duidelijk!!!

De lezing werd afgerond en ik besloot heel bewust wat van deze witte licht energy met me mee te nemen, deze witte energy die in gezamenlijkheid was opgebouwd en zo enorm sterk voelde.  Ik sla dan even een ander bijzonder stukje van de dag over en begin aan mijn terugreis. Het is erg druk zo halverwege de zondagmiddag in bus en trein. Alles loopt gesmeerd en ik loop zo van het een het andere in en hoef nergens langer dan 2 minuten te wachten. In de trein beland ik in een stiltecoupe en kan ik in alle rust de middag nog eens aan me voorbij laten gaan. Met name een andere bijzondere ontmoeting waarover ik hier niet verteld heb moet even een plekje krijgen waarbij ik de meegenomen witte energy dus ook goed kan gebruiken J Mijn misselijkheid en hoofdpijn die ik meenam verdwijnen weer en ik haal diep, intens en opgelucht adem. In Nijmegen stap ik over en neem ik met een gelukzalige glimlach mijn plaatsje in op het klapstoeltje in het halletje. Ik ga daar vaker zitten als ik behoefte heb aan een zuchtje frisse lucht bij ieder station en als ik de ruimte om me heen ff nodig heb en niet met lijven tegen elkaar aangeperst wil zitten op de banken van de coupe van het treinstel. Ik kijk vanuit het halletje in de coupe en zie een man zitten met een schrijfblok op zijn schoot. Een diepe frons op zijn voorhoofd en een gepijnigde blik in zijn ogen vertellen me dat hij ergens mee worstelt. Ik voel een zwaarte in zijn buik. Ik ben niet een mens die ongevraagd mijn hulp aan mensen aanbied…… maar in dit geval besluit ik dat ik hem wel iets aan kan bieden. De witte licht energy. Zonder een woord hardop te wisselen bied ik het aan via zijn hogere ik.  Hij schrijft iets met zijn blauwe pen op zijn schrijfblok. Tilt zijn hoofd op en kijkt me verbaasd aan. Ik glimlach. Hij kijkt me niet begrijpend aan. Ik glimlach en hij verdiept zich weer in zijn schrijfblok. Ik zie hoe zijn gezicht zich ontspant en hij wat in zichzelf grinnikt. Hij begint actief te schrijven. Ik voel hoe mijn glimlach groeit en bijna niet meer op mijn gezicht past. Ook bij de jongen tegenover me op het andere klapstoeltje breekt een enorme lach door. Van oor tot oor met fonkelende witte tanden tussen zijn lippen en met glimmertjes in zijn ogen. Ik kijk weer naar de man met het schrijfblok en zie dat hij druk schrijvende is. Even blijft zijn pen in de lucht hangen, en schuift hij zijn lange haren weer terug achter zijn oren. Onze blikken kruisen elkaar weer en opnieuw is de glimlach voldoende om hem verder te laten schrijven. Ik voel dankbaarheid samen met verwondering.  We zijn bijna op het station waar ik uit moet stappen. Hij kijkt weer op en kijkt me recht in mijn ogen aan. Onze blikken blijven aan elkaar hangen. Hij kijkt vragend naar me, maar ik besluit dat geen enkel antwoord afdoende zal zijn, dus glimlach ik weer en knik hem bemoedigend toe. In mijn hoofd zeg ik, en nu niet opgeven he!!!! Doorrrgaan. Ik sta voor de  deur van de steeds langzamer rijdende trein. Ik zie een aarzeling in zijn ogen, hij wil opstaan maar dan stap ik al uit en loop weg.
In de bus vraag ik me af of het inbeelding was of niet. En ik vertel mezelf, NEE hoor. WAT hij schreef zal ik nooit weten, maar dat hoeft ook niet. Het voelde puur en goed en dat is al wat van belang is. De meegebrachte witte licht energy heeft zijn werk gedaan, ik was slechts het kanaal.

Geplaatst op

1 januari 2018, Path of Souls

De 1e dag van dit nieuwe jaar. En vannacht  weer een super moon die vol is(2e van 3). Ik lees in mijn nieuwe boek; Path of the Souls, over Native American star myths.

Het verhaal wat hoort bij path of souls gaat oa over Orion. Over de 3 star belt, die ook de bovenkant is van de hand constellation die vanuit de 3 sterren naar beneden hangt met een oog in de palm van de hand. Het oog is  een zwart gat  oftewel een afwezigheid van sterren binnen dit handsterrenbeeld. De portal to Heaven. Door dit oog vind de ziel zijn weg naar The Milky Way. De ziel gaat via deze melkweg (vanuit het het zuiden naar het noorden) tot aan de splitsing die  Great Rift of Cygnus rift genoemd wordt , Daar staat de ster Deneb als helderste ster van het sterrenbeeld Cygnus, the celestial bird of northern sky ( wij noemen dit ook wel het noorderkruis). Op deze splitsing wordt de ziel door de vogel beoordeeld of deze vrij is van zonden of niet. En of de ziel naar de andere wereld mag of niet.

En terwijl ik lees kijk ik af en toe naar mijn 3 super moons project en valt me op dat er wel een enorme gelijkenis zit in dit verhaal en mijn projectresultaat tot nu toe. De houten “wichelstaf”met een ster in de splitsing van de tak die gedragen wordt in de vleugels van mijn uiltje. In de ster zit het hele Universum verwerkt met op iedere punt een chakra steentje en in het midden de meteoriet  en door de hele ster maansteentjes.

 

 

En terwijl ik in mijn leespauzes zoek naar mooie plaatjes met hulp van Google voor bij dit verhaal kom ik bij iets uit wat me met stomheid slaat!!! Misschien ken je het verhaal dat de Pyramides en de Nijl een afspiegeling zijn van de sterren en de melkweg aan onze hemel. En hoe de ziel van de Farao over de melkweg moest reizen om in het hiernamaals te komen. Er is niet alleen de overeenkomst met het verhaal uit het oude Egypte dat de ziel via de melkweg reist.  En dat is dus precies wat ik  vind terwijl ik naar mooie plaatsjes zocht. Echter…. Met 1 klein verschil. De afspiegeling ligt niet alleen in Egypte maar dus ook in en om Grand Canyon!!!! En  het zou me eigenlijk niet eens moeten verbazen, maar daar waar de sterren gespiegeld worden liggen de oude Anasazi ruïnes die nu door de Navajo’s beschermd worden. En zie ik dat we precies daar komen door mijn keuzes om af te wijken van de standaard routes die door en voor de vele toeristen gemaakt worden.  Zoals ons verblijf in Canyon de Chelly bv. En dat is maar 1 voorbeeldje uit een hele lijst aan overeenkomsten in onze route en de spiegeling van Orion. Toeval???

Gisteren schreef ik nog dat ik vol verwachting uitkeek naar wat er weer op mijn pad mag komen, gepland en zeker ook ongepland. En zie hoe snel al op de 1e dag van dit nieuwe jaar zich nieuwe dingen aan me openbaren. Het LIGT al op mijn pad, ik hoef het pad alleen maar te gaan. WOW

Ondersteund door WordPress