Ik heb vandaag een “pyama dag”. Ik gun mezelf een dagje rust, pas op de plaats. Ik merk dat de eclips energy veel bij me doet en dat vraagt veel van me. Er is veel in beweging! In de kern gaat t net als bij velen om oud zeer, opruimen en loslaten. Vergeven is daarin wel een kerngegeven te noemen.
Ik vul mijn dag met het luisteren naar muziek van Passenger en geniet van verse vruchtensapjes. Ik lees in het boek van Willem Glaudemans, Reis van de Ziel. En ik kwam bij een hoofdstuk over vergeven. Een stukje daaruit wil ik graag met jullie delen. ( Het boekje is overigens helemaal niet duur en zeker de moeite waard!!)
Wat is vergeven in essentie?
Het is het loslaten van je teleurgestelde verwachtingen. We zeggen ook wel: het loslaten van al je hoop op een beter verleden. Je kunt eindeloos blijven wachten tot je verleden verandert, of dat er pruimen aan een kersenboom groeien. Je hebt misschien al ontdekt dat dit niet werkt. Je verleden is precies wat het geweest is, inclusief die nare boosdoeners. Vergeven is nu de ander van de plicht ontslaan aan jouw verwachtingen over het verleden te voldoen. Zie je de gekte van je eis aan die ander? Met terugwerkende kracht moet hij alsnog in het verleden veranderen. En daar blijf je over dromen, en kun je eeuwig op blijven wachten. Wat wel werkt is je verwachtingen loslaten en gaan zien dat je verleden precies zo was als het is geweest, en niet anders, inclusief de rol die de ander erin speelde. Dat is een eerste stap, realistisch worden, acceptatie. Daarna kun je de verwachtingen loslaten dat die ander niet is geweest zoals jij graag had gewild. Je had inderdaad liever gehad dat hij jouw grenzen had gerespecteerd, maar het feit is dat hij dat niet deed. Dus kun je nu die verwachting over het verleden loslaten. Opdat het jou in het heden niet meer zal hinderen. Vergeven is in wezen ‘ont-schuldigen’, letterlijk de schuld ervan af halen, je verwijten terugnemen. Doordat jij je verwachtingen hebt losgelaten en de ander hebt geaccepteerd zoals die was, en niet anders, kun je nu de volgende stap zetten en gaan zien dat de ander nog steeds onschuld is. Dit is vaak lastig. Onschuld zien wil niet zeggen dat je goedpraat wat er is voorgevallen, ‘hij kon er niets aan doen’, of dat je doet alsof er niets gebeurd is. Snel vergeten en zand erover. Nee, onschuld zien is de ware aard van de ander weer zien, dwars door die daad heen. Je ziet het licht en niet de lampenkap, zeiden we al. Je ziet dat dit precies het beste is waartoe die ander op dat moment in staat was. Je ziet dat de ander ten tijde van zijn daad niet zichzelf was, niet zijn hoogste zelf of zijn diepste kern kon bereiken. Dat neemt niet weg dat het jou gekwetst heeft, maar het wil niet zeggen dat hij schuldig is. Vergeven is ont-schuldigen. Een snelle manier om dit te bereiken is door in te zien dat je alleen op een hoger niveau kunt vergeven dan waar de pijn is geleden. Anders gezegd: ons ego draagt de pijn en kan niet vergeven. Wij kunnen dat wel, als we dit hogere niveau van wie we werkelijk zijn, onze eigen diepste onschuld, erbij kunnen betrekken. Je kunt ook zeggen: als we dit hele verhaal naar onze ziel brengen. Voor onze ziel is er geen beschuldiging, geen haat of verwijt. Onze ziel is zeer goed in staat om in onschuld te blijven en zo naar de ander te kijken. Dan kunnen we ervaren dat als we de onschuld van de ander weer zien, we ook onze eigen onschuld terugvinden. Dat is de bevrijding van vergeving.
bron: De reis van de ziel, Willem Glaudemans
